secundair logo knw 1

Een wetland nabij de Indiase stad Bharatpur I foto: Balaji Srinivasan via Pixabay

Wereldwijd is er de laatste drie eeuwen door menselijk ingrijpen minstens 3,4 miljoen vierkante kilometer aan wetlands verloren gegaan, blijkt uit een internationaal onderzoek waaraan de Universiteit Utrecht meewerkte. Het is een fors verlies maar wel kleiner dan tot nu toe werd gedacht. Er zijn aanzienlijke regionale verschillen.

De mondiale afname is waarschijnlijk overschat, concluderen de onderzoekers. Zij schatten het verlies van de wetland-ecosystemen in op zo’n 21 tot 35 procent sinds 1700, terwijl in eerdere studies nog verliespercentages van 50 tot 87 worden genoemd. Als verklaring wordt gegeven dat het nieuwe onderzoek zich niet alleen beperkt tot regio’s met een historisch groot verlies aan wetlands. Over de resultaten is een publicatie verschenen in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.

Volgens een bericht van de Universiteit Utrecht over de studie zijn wetlands van levensbelang voor de natuur door de opslag van grote hoeveelheden koolstof en de rijkdom aan biodiversiteit. Zij behoren echter tot de meest bedreigde ecosystemen van de wereld vanwege de onophoudelijke drainage voor het realiseren van landbouwgrond en stedelijke gebieden in combinatie met de gevolgen van branden en grondwateronttrekking. In Nederland is ruim een miljoen hectare aan wetlands te vinden, zoals moerassen, vennen, veengebieden en plasgebieden.

Verlies van gebied zo groot als India
De onderzoekers maken de inschatting dat in de wereld tussen 1700 en 2020 ten minste 3,4 miljoen vierkante kilometer aan binnenlandse wetlands is verdwenen, vooral door omzetting in akkerland. Dit is een gebied ongeveer zo groot als India. Vanaf het midden van de twintigste eeuw is het verlies snel toegenomen.

Er zijn mondiaal aanzienlijke regionale verschillen. De afname heeft zich vooral geconcentreerd in een aantal landen en regio’s, waaronder Europa. De top vijf van landen bestaat uit de Verenigde Staten, China, India, Rusland en Indonesië. Zij zijn samen goed voor meer dan 40 procent van het wereldwijde verlies. Daarentegen zijn bijvoorbeeld afgelegen veengebieden in het Noordpoolgebied nog relatief ongeschonden gebleven.

Omvangrijke historische reconstructie
Kees Klein Goldewijk, onderzoeker bij de faculteit Geowetenschappen van de Universiteit Utrecht, is een van de co-auteurs van de studie. Hiervoor vormde zijn HYDE database een belangrijke basis. In de database wordt wereldwijd het landgebruik weergegeven voor de periode van 10.000 jaar voor de gangbare jaartelling tot 2015. Onderzoekers van de universiteiten van Stanford, Cornell en McGill hebben deze informatie aangevuld met data afkomstig uit 154 verschillende landen. Daardoor is de historische reconstructie veel omvangrijker en completer dan eerdere studies.

Hoofdauteur Etienne Fluet-Chouinard van de Stanford-universiteit heeft het over een nieuwe kans om verdere afname van wetlands tegen te gaan. “Hoewel onze resultaten op het eerste gezicht goed nieuws lijken, blijft het noodzakelijk om de aantasting van wetlands een halt toe te roepen en om te keren, met name in gebieden met veel verlies. De geografische verschillen in verliezen zijn cruciaal omdat de lokale voordelen van drooggelegde wetlands niet kunnen worden vervangen door wetlands elders.” 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.