Download hier een pdf van dit artikel.
Een mooie zomeravond, juni 2010
Het lijkt wel een schoolreisje. Samen in de bus van Goor naar Deurningen. Het waterschap en de gemeente hebben ons uitgenodigd om inspiratie op te doen. Geen idee wat ik moet verwachten. Iets met een kronkelende beek en tuinen aan het water. Ze zeggen dat ze de Regge mooier gaan maken. Ze willen het water beleefbaar maken. Zal mij benieuwen. Ik woon al jaren aan die vieze stinksloot. En al die jaren heb ik veel tijd en energie gestoken in het knippen van de coniferenhaag tussen mijn tuin en de Regge. Ik ben trots op die haag, hij is mooi dichtgegroeid. En ik heb niets met de Regge.
Met de buren om tafel, augustus 2010
Samen met mijn buurman ben ik naar het gemeentehuis gefietst om te praten over de mogelijkheden. De gemeente en het waterschap nodigden ons uit. Medewerkers van ARCADIS en Odin Landschapsontwerpers leggen uit wat de bedoeling is. Ik ben niet meteen enthousiast. Waarom zou ik een stuk van mijn tuin inleveren om water te kunnen bergen? In Deurningen heb ik gezien dat het best mooi kan worden: een tuin aan het water. Zo’n vlonder wil ik ook wel. Maar dat lange gras langs de oevers vind ik maar niks. Dat is toch niet netjes? Ik maai mijn gras elke week in de zomer. Gelukkig hoef ik niet mee te doen. Het is op basis van vrijwilligheid. Het is tenslotte mijn tuin!
Kop koffie met het waterschap, november 2010
Ik begin te twijfelen. Misschien is het toch best een goed idee. Mijn buurman is enthousiast. Die kan niet wachten tot de uitvoering begint. Ik bel om een afspraak te maken. Een medewerker van het waterschap komt met zijn adviseur bij mij langs om gericht naar mijn situatie te kijken. We lopen een rondje door de tuin. Vervolgens drinken we een kop koffie en spreken we de voor- en nadelen samen door. Open en eerlijk. Wanneer ik een stuk van mijn tuin inbreng ten behoeve van waterberging dan krijg ik er een vlonder voor terug. Er wordt een schetsrol op tafel uitgerold en de mogelijke nieuwe situatie wordt voor mijn ogen geschetst. Niet verkeerd, al zeg ik het zelf. Ik mag de schets houden om er nog eens rustig over na te denken.
Snert bij de ijsbaan, januari 2012
Ik lijk de buurman wel. Ik heb er zin in! Ik heb besloten om mee te doen. Als ik mijn ogen dicht doe dan zie ik ons al met een kopje koffie op onze vlonder zitten. Vandaag gaan de werkzaamheden officieel van start. We zijn uitgenodigd bij de ijsbaan. Die ligt ook aan de Regge en gaat ook als waterbergingsgebied functioneren. Vandaag ligt er een dun laagje ijs op. Het is koud! Bestuurders van provincie, waterschap en gemeente geven het startsein voor de werkzaamheden door een groot bouwbord te onthullen. Daarna is er voor iedereen snert. Lekker warm!
Zand, zand en nog eens zand, januari 2013
Leven in de brouwerij! Kranen draaien de hele dag. De aannemer heeft flink wat mannen ingezet om het werk te verzetten. Alles zit onder het zand. Ramen wassen heeft geen zin zegt mijn vrouw. Wanneer ze klaar is kan ze al weer opnieuw beginnen… Maar we zijn goed geïnformeerd. We zijn op de hoogte van de planning en de ongemakken die de werkzaamheden met zich meebrengen. En het waterschap doet er alles aan om de overlast te beperken. Vandaag zijn ze met mijn vlonder gestart. Stap voor stap wordt het resultaat zichtbaar.
Afbeelding 1. Luchtfoto van de Regge in de bebouwde kom van Goor, tijdens de uitvoering van de herinrichting Deeltraject ‘Hogenkamp’, het speeleiland en enkele vergraven tuinen.
Een mooie voorjaarsdag, maart 2014
Ik zat met een koud biertje op de vlonder. Een beetje kaal nog. Het groen moet nog gaan groeien. Het jonge gras zorgt al voor een groen waas over de zanderige oevers. De knoppen van de elzen staan op springen. En toen zag ik ‘m. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het was blauw. Knalblauw. Het vloog schichtig van tak naar tak. Een ijsvogel! Nog nooit eerder gezien, en nu in mijn achtertuin! Een bijzondere ervaring: de natuur zo dichtbij. Vooral als ik terugdenk aan vijf jaar geleden. Toen had ik niets met de Regge. Stinksloot zonder betekenis. Dat is nu veranderd. Ik geniet van deze plek, elke dag. Dit is mijn Regge!
Afbeelding 2: Enkele aanwonenden uit Goor, tussen het riet op de in een afgegraven tuin aangelegde vlonder
