Met de aangekondigde plannen van het nieuwe kabinet staat Nederland meer stikstofnatuur te wachten. Wij pleiten voor landbouwbeleid dat wél haalbaar is, méér boeren bestaanszekerheid biedt en bovendien onze natuur beschermt.
Fraai is het niet, maar negeren en uitstellen loont. Voorbeeld uit de eigen praktijk: rond 2000 werd door TNO voorgeschreven dat drinkwaterbedrijven zeer gedetailleerde gegevens van elke diepe boring moesten aanleveren in een academisch format (Boris 3.0), inclusief geologische beschrijving. In theorie een enorme kostenpost voor het bedrijf waar ik destijds werkte. Protesteren bleek aan dovemansoren gericht.
Een glanzende bosbeek strekt zich bochtig voor me uit. “Het water meandert langs de bomen, zoals iemand die leert fietsen”, zeg ik tegen mijn gezelschap, een collega-waterschapper. “Een beek meandert niet”, antwoordt hij, en legt uit: “Meandering van het water ontstaat door korrelvorming van het zand. Dat betekent dat een rivier meandert. Een beek niet. Daarom zeggen we ‘kronkelen’.”
Het thema is bepaald niet nieuw en speelt in elke sector: krapte op de arbeidsmarkt. De impact is groot. Zo vliegt met de grote uittocht van pensioengerechtigde professionals niet alleen capaciteit maar ook (vak)kennis de deur uit. Weer binnenhalen is moeilijk. Daarbij: wie komt, gaat ook weer snel, want de mobiliteit op een krappe arbeidsmarkt is groot.
Waterschapsbedrijf Limburg bereidt zich voor op de vervanging en het gerichter onderhouden van de transportleidingen, die op leeftijd zijn. Dat leidt mogelijk tot een investeringsbehoefte van tientallen miljoenen euro’s. Om hierop te anticiperen heeft WBL een programma opgezet om versneld de conditie van het areaal aan pers- en vrijvervalleidingen in beeld te krijgen.
Het duurde even, bijna een half jaar na de verkiezingen ligt er een akkoord op hoofdlijnen. Op 15 mei stemden vier Tweede Kamerfracties unaniem in met vier kenmerkende teksten van vier formerende partijen. Wat voor verbinding zorgt is het nietje dat twee informateurs erdoorheen hebben gejast. Nog te zoeken ministers moeten het gaan uitwerken. Een voorbehoud is dus op zijn plaats. Tóch, wat ons te wachten staat, begint zich af te tekenen. We kunnen ons schrap zetten.
Hoe eerder een zeewaarts toekomstbeeld van Zeeland omarmd wordt, des te eerder hebben mens en natuur profijt van toekomstgerichte maatregelen, stelt Wil Borm. Een zeewaarts evoluerende delta biedt kansen voor een duurzaam waterbeleid.
Volgens het KNMI neemt door klimaatverandering de kans op extreme droogte in Nederland toe. Zoet water zal hierdoor een steeds schaarser goed worden. Hoe kan behandeld afvalwater slimmer ingezet worden in de groeiende watervraag?
In 2015 zijn vier klantperspectieven van drinkwaterklanten geïdentificeerd. Het lopende onderzoeksproject ‘Klantperspectieven 2.0’ onderzoekt hoe de omvang van deze perspectieven verandert in de tijd. Een analyse toont dat de groepen, opvallend genoeg, ongeveer even groot zijn gebleven.
80 tot 90 procent van de stadsuitbreidingen ligt in overstroombare gebieden: riviervalleien, kust- en deltagebieden. In deze gebieden nemen polders een speciale plaats in. Dit artikel geeft een samenvattend overzicht van de relevante aspecten, in de context van de historische ontwikkelingen en verwachtingen voor de toekomst.
Het besef groeit dat waterkwaliteit medebepalend moet zijn voor ruimtelijke ontwikkelingen, maar in de praktijk is er bij ruimtelijke plannen vaak niet voldoende aandacht voor waterkwaliteit. Daarom is er een handreiking opgesteld met concrete richtlijnen voor inrichting, gebruik en beheer.
Een tekort aan schoon drinkwater, zou dat in ons land ook kunnen gebeuren? Het is moeilijk voor te stellen, zeker in een waterland als Nederland. Toch gebeurde zoiets in de recente zomers, een paar honderd kilometer verderop.
Rampen, zeker als er doden te betreuren zijn, zetten aan tot actie. Waarschuwingen doen dat nauwelijks. Grootse plannen nog veel minder. Die kosten geld en er zijn altijd mensen tegen. Eerst moet het water tot de lippen staan, of hoger. Wat kunnen we leren van overstromingen waar ons land ooit mee te maken had?
De Waddenzee is in last. Als de zeespiegel stijgt, verdrinken de wadplaten. Vanaf 2030 kunnen ze al gaan krimpen. Slecht nieuws voor foeragerende trekvogels, maar ook voor de waterveiligheid in Noord-Nederland, vertelt kustecoloog Katja Philippart in H2O april.
Waterschappen worden nogal eens aangesproken als kampioen water afvoeren. In dit artikel wordt het vasthouden van water in perspectief geplaatst. Want water vasthouden heeft consequenties voor iedereen.
Burgers kunnen heus wel goed omgaan met drinkwater, als we hen daarbij helpen, duidelijk maken waarom het verstandig is en vooral goed informeren. Dat is de sleutel. Communicatie is misschien zelfs belangrijker dan beprijzing met gestaffelde, progressieve drinkwatertarieven. Het gaat daarbij niet om meer omzet. Doel is het genereren van extra prikkels die huishoudens bewegen tot spaarzaam gebruik van drinkwater dat nog steeds goedkoop is en juist daarom zo waardevol.
Klanten blijven investeren in waternabehandelingsproducten, zoals thuisfilters, hoewel drinkwaterbedrijven herhaaldelijk benadrukken dat het gebruik hiervan overbodig is. Daarnaast wint regenwatergebruik aan populariteit, vooral gedreven door de wens om water te besparen, de factuur te verlagen en Vlaamse wet- en regelgeving.
De watersector staat voor spannende tijden. Door vergrijzing gaat kennis verloren en onder jongeren loopt de interesse voor een watergerelateerde carrière terug. Het gevolg van onvoldoende vakmensen in de sector kan zijn dat innovaties onder druk komen te staan, terwijl de omvang van de uitdagingen enorm is. De waterschappen werken aan een plan om het tij te keren. Ook een groep docenten verbonden aan beroepsopleidingen doet een dringende oproep.
Recente EU-regels verplichten Europese farmaceutische bedrijven om minimaal 80 procent van de zuiveringskosten van medicijnresten in het water te dragen. Een positieve stap, maar de vraag blijft of de financiële verantwoordelijkheid vooral bij de farmaceutische industrie moet liggen.
De afgelopen jaren hebben melkveehouders in het project Koeien & Kansen ervaringen opgedaan met het verbeteren van het water- en bodemmanagement. Deelnemende melkveehouders hebben in een aantal ‘Waterverhalen’ hun ervaringen met verbetering van het bodem- en watermanagement beschreven.
KWR heeft in samenwerking met drinkwaterbedrijven de Serious Game voor Integraal Assetmanagement ontwikkeld. Dit spel bevordert het begrip en de integratie van het strategische en tactische niveau van assetmanagement.