In de afgelopen veertig jaar heeft Piet Verdonschot zich laten kennen als een pragmatisch en onvermoeibaar pleitbezorger van wetenschappelijk onderzoek naar ecosystemen als pijler onder duurzaam waterbeheer. In september gaat hij officieel met pensioen. “Als je alleen je kop onder water steekt en niet naar het omliggende landschap kijkt, mis je het grotere verband tussen oorzaak en effect.”
door Eric Burgers
U begon uw loopbaan in 1978 als onderzoeker aquatische ecologie aan het Delta Instituut voor Hydrobiologisch Onderzoek in Yerseke. Wat hield uw werk in?
“Aanvankelijk als vrijwilliger – naar ecologen was destijds weinig vraag – analyseerde ik in Yerseke eerder genomen monsters van ongewervelde dieren. Mijn belangstelling voor in het watermilieu levende wormen, waarover ik veelvuldig heb gepubliceerd, is daar ontkiemd. Bijzonder was dat men voorafgaand aan de aanleg van de Deltawerken de ecologische toestand van de watersystemen in kaart bracht, om de gevolgen van de civieltechnische interventies te kunnen bepalen. Overigens deed men dat ook al voordat de Zuiderzee werd afgesloten. Voor een goede maatregel-effectanalyse moet je nu eenmaal ook vooraf meten. Gek genoeg is dat inzicht op enig moment verloren gegaan want mijn collega’s en ik houden waterbeheerders geregeld voor de voor-na-controle-effect (BACI) methode te hanteren.”