Eind 2019 presenteerde de ‘Beleidstafel Droogte’ een rapport met de ietwat zelfgenoegzame titel ‘Nederland beter weerbaar tegen droogte’. We zochten daarin tevergeefs naar het antwoord op onze vraag ‘hoe ziet een echt integrale aanpak eruit?’
Vernatting van het veenweidegebied is nodig om bodemdaling en CO2-uitstoot tegen te gaan. Maar dat kost veel water, en dat kan in droge zomers elders voor tekorten zorgen, waarschuwen onderzoekers van Deltares. Hans Middendorp reageert: "Het Groene Hart heeft dorst, terwijl het water gewoon voorbij stroomt."
De stelling is de weergave van een veelgehoord geluid. We vroegen twee innovatieve ondernemers of ze deze stelling onderschrijven. “Nee”, zegt Harry van Dalfsen van Wafilin Systems stellig. “Gebrek aan lef? Het hangt ervan af in welk deel van de markt je opereert”, zegt Pieter Hack.
Het woningnoodvraagstuk is een uiterst complex samenspel van macro-economische omstandigheden, bevolkingsgroei, woonwensen, subsidiestructuren en ruimtelijke ordening. In dit geheel speelt de watersector een kleine rol, maar ook waterbeheerders en waterbeleidsontwikkelaars kunnen een creatieve bijdrage leveren.
In H2O april zoomen we in op innovaties in de watersector. Om gelijk maar de toon te zetten: nog geen tiende van de vernieuwingen haalt de eindstreep. Dat stelt de Ier Paul O’Callaghan. Hij deed onderzoek naar innovaties in de watersector en promoveerde onder supervisie van WUR-hoogleraar Cees Buisman, wiens hele leven in het teken staat van innovatie.
Cor Huijgens plaatste vraagtekens bij het in januari door het Wereld Natuur Fonds (WWF) gelanceerde kustbeschermingsplan met dubbele dijken en waterkerende landschappen. De problemen die zich maatschappelijk en uitvoerend kunnen voordoen worden onderschat en andersom worden de effectiviteit, de duurzaamheid en de bijdragen aan de natuur overschat, schreef Huijgens. Delta-expert Bas Roels van WWF reageert: met dubbele dijken creëer je een win-win situatie.
Inzicht komt met de jaren. In 2006 was Prins Willem-Alexander samen met 30.000 andere congresgangers op het 4e World Water Forum in Mexico. Moeder belde trots: “Jullie boegbeeld op TV!”
Bij het schrijven van dit redactioneel moet de gang naar de stembus nog worden gemaakt. Het beeld van de wereld ná 17 maart wordt alhier ingekleurd door de peilingen, de debatten, de duidingen en speculaties, met als aanname: weinig verandering, hier en daar een rimpeling in het zetelaantal met een enkele nieuwkomer, maar met de VVD opnieuw als de grootste.
De enige duurzame oplossing van dreigende waterschaarste op de Zeeuwse eilanden ligt in het bufferen van zoet oppervlaktewater in de meren en afsluitbare wateren in combinatie met kustlijnverkorting, stelt Wil Borm. Aanleiding voor zijn betoog: de recent gepubliceerde studie over de kunstmatige zoetwateraanvoer voor de landbouw op Schouwen-Duiveland.
Zo, Nederland heeft gekozen, de stemmen zijn geteld. We weten hoe de Tweede Kamer er zal uitzien in de nieuwe kabinetsperiode. Om de formatie te bespoedigen, schreef Jos Peters alvast onderstaande waterparagraaf ‘Slim omgaan met water’ voor het Regeerakkoord 2021-2025 ‘Heldere lijnen naar de toekomst’. '"Lezers van H2O weten het, water gedraagt zich volgens natuurkundige wetten"', aldus Peters. "Daarom zijn keuzes mogelijk, puur op inhoud, die op kamerbrede steun kunnen rekenen."
De provincie Zeeland is ver over tijd met haar eerste pogingen om wat zorg te tonen voor zoet water en is zelf verantwoordelijk voor de onhoudbare situatie van de zoetwaterhuishouding op het eiland. Ze houdt echter halsstarrig vast aan omringende wateren met een maximaal zoutgehalte, stelt Wil Lases naar aanleiding van het onderzoek naar de mogelijkheden om zoet water aan te voeren naar Schouwen-Duiveland.
In januari lanceerde het Wereld Natuur Fonds (WWF) met twintig ander partijen zoals kennisinstellingen een nieuw kustbeschermingsplan met dubbele dijken en waterkerende landschappen. Het initiatief roept bij nadere bestudering veel vragen op, stelt Cor Huijgens.
Over een maand mogen we naar de stembus. Gelukkig valt er wat te kiezen. Als daarná het kwartetten met ministersposten goed uitpakt, komt het misschien toch nog goed met ons prachtige land.
Wat een woning is voor een gezin, is het watersysteem voor een land. De kwaliteit van woning én watersysteem zit in slimme synergie tussen functies. Beleidsontwikkeling is echter opgesplitst in sectoren. Dit werkt lekker voor de democratische sturing: per functie zijn budgetten toe te kennen (en terug te trekken), is de status te bewaken en is een overheid verantwoordelijk te stellen.
Voor rivierwater dat tijdelijk niet op zee geloosd kan worden, is de huidige noodberging verre van ideaal. De tijd begint te dringen om tot gerichte toekomstplannen te komen. Oppervlakvergroting van noodberging geeft daarbij een sterke toename van de rivierwaterveiligheid, stellen Dick Butijn en Wil Borm.
In het afgelopen najaar bracht Follow the Money berichten naar buiten over de gebrekkige beveiliging van computersystemen bij Waternet en ontoereikende organisatiestructuur. Waren de problemen te voorzien? En hoe staat de watersector ervoor wat cyberveiligheid betreft? Wat is er nodig om de situatie te verbeteren? Pieter van Gelder, hoogleraar Veilgheidskunde aan de TU Delft, roept als relatieve buitenstaander op tot meer actie.
We gaan verder waar we in 2020 bleven. Zeker, corona. Maar ook klimaatverandering. Op de internationale klimaatadaptatietop vorige maand, met Nederland als gastland, werd gewaarschuwd dat de aanpak van Covid-19 en de daaruit voortvloeiende mondiale economische crisis klimaatadaptatie naar de achtergrond duwt.
De verwijdering van microverontreinigingen op rioolwaterzuiveringsinstallaties vraagt om een integrale aanpak. Plaats de aanpak van deze stoffen in het geheel van vraagstukken zoals KRW-doelen en waterhergebruik. Geef daarnaast rekenschap van de beperkingen van individuele technologieën. Toepassen van één technologie geeft slechts een beperkt succes, een flink deel van de stoffen zal deze passeren. Met een combinatie van technologieën verwijder je een breed palet aan microverontreinigingen, stelt Arnoud de Wilt.
Het zoutgehalte in de wateren van de Zeeuwse Delta en van het grondwater van de eilanden is hoger dan ooit. Het zijn in Zeeland niet de zee en niet de natuur die om zout water vragen, maar beleidsmensen en biologen die de provincie decennia lang op het verkeerde spoor zetten. Het zou goed zijn om nu een breed maatschappelijk debat over het grote belang van zoet water voor Zeeland te houden.
Op 14 december 2020 was het 30 jaar geleden dat het Genootschap van de Ouwe Jonkers voor de eerste maal bijeen kwam, in Boxtel bij het waterschap De Dommel. Nu is 30 jaar doorgaans niet een aantal dat noodt tot een grootse viering en in deze coronatijd bovendien geheel onmogelijk, maar de huidige secretaris, Frank Kouwe, heeft dit jubileum aangegrepen om een bijzonder leesbaar gedenkboek samen te stellen: “Ouwe Jonkers 1990-2020, over eeuwige passie voor het vak”.
In september stelde Gouda zijn Kaderplan Bodemdaling Binnenstad vast. Een forse peilverlaging en aanpak van de riolering moet daar de overlast door (veen)bodemdaling tegengaan. Gilles Erkens, senior geoloog bij Deltares, schetst het stedelijke bodemdalingsprobleem: wat is de omvang, wat zijn mogelijke oplossingen en wat is daarvoor nodig? En is er voldoende gevoel van urgentie? Erkens pleit voor het zo snel mogelijk op gang brengen van dialoog hierover en niet te wachten tot er schade is. De eerste essentiële stap daarin: het ontwikkelen van een gezamenlijke kennisbasis.