Voor de negende editie van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam (IABR) bracht architect Marco Vermeulen de problemen die de Nederlandse ‘watermachine’ bij droogte bedreigen in kaart. Oplossingen ziet hij zeker, maar die vergen wel een andere manier van denken, ook in de watersector.
Tekst Pauline van Kempen
Verontreinigingen in de ondergrond, verdroging van veendijken, verzilting van het grond- en oppervlaktewater, een tekort aan koelwater, hitte- en droogtestress in de fruitteelt, kwellekken die het grondwatersysteem verstoren. En zo zijn er nog zo’n 40 problemen die ons zoetwatersysteem bij langdurige droogte bedreigen.
Architect Marco Vermeulen zette ze voor de negende editie van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam (IABR) allemaal op een rijtje en noemt het resultaat - een animatie die vorige maand te zien was in het Keilepand in het Rotterdamse havengebied -‘best shocking’. “Je ziet in één oogopslag hoe omvangrijk de problematiek is.”
Dertig meter breed en 3,5 meter hoog had hij nodig voor een dwarsdoorsnede van de Nederlandse delta, stroomopwaarts met het zicht op België, Duitsland, Frankrijk en in de verte de Alpen, waarop de problemen per deelgebied in rode blokjes worden gepresenteerd.
“De Nederlandse delta is één grote watermachine, die we eeuwenlang geperfectioneerd hebben om het water van de drie grote rivieren zo snel mogelijk naar zee af te voeren”, betoogt de architect. “Die machine functioneerde heel goed, totdat de klimaatverandering er zand in strooide.”