In de zoektocht naar adequate bescherming tegen een gemiddeld steeds hogere zee, lijken een bredere kustzone en meer natuurlijke dynamiek hand in hand te gaan. Waar buitendijks de ruimte voor verbreding ontbreekt, is het laten opslibben van polderland tussen de zeedijk en een landinwaarts gelegen dijk wellicht een duurzaam alternatief voor zeedijkversterking. In een recent rapport zet het NIOZ de plussen en minnen van de ‘wisselpolder’ als waterveilig landschap op een rijtje.
door Eric Burgers | Illustraties Defacto Architecture & Urbanism
Kwelder, schor, gors. Het zijn regionaal verschillende namen voor hetzelfde fenomeen: buitendijks en tot boven de hoogwaterlijn gelegen begroeide stukken land. Doordat de planten de met het getij aangevoerde modder invangen en vastleggen, vormen dergelijke voorlanden robuuste buffers tussen land en zee, ook tijdens hevige stormen. Dit blijkt zowel uit modelstudies als uit recent onderzoek naar verschillende overstromingsrampen langs de Nederlandse kust.
Tjeerd Bouma Jim van Belzen