secundair logo knw 1

RIVM heeft drie nieuwe handreikingen gepubliceerd voor het gebruik van oppervlaktewater: een voor zwemwater, een voor de irrigatie van moestuinen en een voor het nuttigen van vis uit oppervlaktewater. Het gaat om praktische handreikingen voor een eerste risico-inschatting.

PFAS is een verzamelnaam voor duizenden verschillende stoffen, die een risico vormen voor mens en milieu. De richtlijnen zijn gemaakt voor waterbeheerders en willen meer inzicht bieden in de gevolgen van PFAS op het oppervlaktewater.

Het gaat om praktische uitwerkingen van de in februari door RIVM gepubliceerde kennisnotitie ‘PFAS verontreinigingen: een overzicht van beschikbare risicobeoordelingsinstrumenten voor gebruiksfuncties van oppervlaktewater’.

De ‘Handreiking beoordeling PFAS in zwemwater’ omvat, zo schrijft RIVM, een methode om een eerste inschatting te maken van de risico’s van zwemwater waarin PFAS zijn aangetroffen. Met zwemwater worden zwemlocaties in zoet en zout oppervlaktewater en water in binnen- en buitenzwembaden bedoeld. Het advies betreft de wijze waarop resultaten van metingen kunnen worden vergeleken met de advieswaarde.

De ‘Handreiking beoordeling PFAS in irrigatiewater’ biedt volgens RIVM een praktische
handreiking voor een eerste inschatting van de risico’s van irrigatie van moestuinen met oppervlaktewater waarin PFAS zijn aangetroffen. ‘De methode gaat ervan uit dat mensen veel gewassen consumeren die van één plek afkomstig zijn. Daarmee is de methode niet van toepassing op commerciële tuin- of akkerbouw.’

De 'Handreiking beoordeling PFAS in oppervlaktewater: consumptie van vis en andere waterdieren’ biedt handvatten om een eerste inschatting te maken van de risico’s die verbonden zijn aan het nuttigen van vis en andere waterdieren uit oppervlaktewater waarin PFAS zijn aangetroffen.

RIVM kijkt hierbij niet alleen naar metingen van PFAS in de vis zelf, maar ook naar gemeten concentraties PFAS in het water zelf. Deze handreiking bespreekt de manier waarop resultaten van metingen vergeleken kunnen worden met risicogrenzen.

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.
  • Je reactie is nog niet geplaatst. We checken hem eerst.
    G Timmerman · 6 months ago
    't Is even wennen maar niet meer maken is de enige goede oplossing. Niet meer mogen maken helpt niks als er niet gehandhaafd wordt. En dat past niet in ons nieuwe denken: je ne maintiendrai. Het moeten gebruiken van de best beschikbare methode is niet meer dan een legitimering van het blijven vervuilen.
(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.