secundair logo knw 1

RIVM heeft drie nieuwe handreikingen gepubliceerd voor het gebruik van oppervlaktewater: een voor zwemwater, een voor de irrigatie van moestuinen en een voor het nuttigen van vis uit oppervlaktewater. Het gaat om praktische handreikingen voor een eerste risico-inschatting.

PFAS is een verzamelnaam voor duizenden verschillende stoffen, die een risico vormen voor mens en milieu. De richtlijnen zijn gemaakt voor waterbeheerders en willen meer inzicht bieden in de gevolgen van PFAS op het oppervlaktewater.

Het gaat om praktische uitwerkingen van de in februari door RIVM gepubliceerde kennisnotitie ‘PFAS verontreinigingen: een overzicht van beschikbare risicobeoordelingsinstrumenten voor gebruiksfuncties van oppervlaktewater’.

De ‘Handreiking beoordeling PFAS in zwemwater’ omvat, zo schrijft RIVM, een methode om een eerste inschatting te maken van de risico’s van zwemwater waarin PFAS zijn aangetroffen. Met zwemwater worden zwemlocaties in zoet en zout oppervlaktewater en water in binnen- en buitenzwembaden bedoeld. Het advies betreft de wijze waarop resultaten van metingen kunnen worden vergeleken met de advieswaarde.

De ‘Handreiking beoordeling PFAS in irrigatiewater’ biedt volgens RIVM een praktische
handreiking voor een eerste inschatting van de risico’s van irrigatie van moestuinen met oppervlaktewater waarin PFAS zijn aangetroffen. ‘De methode gaat ervan uit dat mensen veel gewassen consumeren die van één plek afkomstig zijn. Daarmee is de methode niet van toepassing op commerciële tuin- of akkerbouw.’

De 'Handreiking beoordeling PFAS in oppervlaktewater: consumptie van vis en andere waterdieren’ biedt handvatten om een eerste inschatting te maken van de risico’s die verbonden zijn aan het nuttigen van vis en andere waterdieren uit oppervlaktewater waarin PFAS zijn aangetroffen.

RIVM kijkt hierbij niet alleen naar metingen van PFAS in de vis zelf, maar ook naar gemeten concentraties PFAS in het water zelf. Deze handreiking bespreekt de manier waarop resultaten van metingen vergeleken kunnen worden met risicogrenzen.

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.
  • Je reactie is nog niet geplaatst. We checken hem eerst.
    G Timmerman · 7 months ago
    't Is even wennen maar niet meer maken is de enige goede oplossing. Niet meer mogen maken helpt niks als er niet gehandhaafd wordt. En dat past niet in ons nieuwe denken: je ne maintiendrai. Het moeten gebruiken van de best beschikbare methode is niet meer dan een legitimering van het blijven vervuilen.
(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Prachtplan Jos ! Nog een argument voor: grondwater is minder kwetsbaar dan oppervlaktewater in tijden van oorlogsdreiging. 
Plan B ja de Haakse zeedijk voor de kust van Nederland maar zelfs ook Belgie en Denemarken!
De grootste veroorzaker van de kostenstijgingen op water, energie en brandstof is de Rijksoverheid. De aandacht kan beter daar op gevestigd worden. De verhoging door de investeringen voor de drinkwaterleidingen is marginaal. Wel een verdiept in de belasting op leidingwater (voor kleingebruikers tot 300m3) van 0,5 EURO per m3? 
Om het helemaal compleet te maken neem ik aan dat beide heren met een zeilboot uit 1624 naar Nederland zijn gekomen om de CO2 voetprint niet teveel te verhogen.