Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR) heeft een rente van welgeteld 299,42 euro uitbetaald over een obligatie van 400 jaar. Het gaat om de oudste nog rentegevende obligatie ter wereld.
De rente over het schuldbewijs is gisteren (10 december) door dijkgraaf Jeroen Haan betaald aan Pete Asch en David D’Onofrio van de New York Stock Exchange (NYSE). Op deze dag was de obligatie precies 400 jaar oud. De aandelenbeurs is hiervan de eigenaar.
Rente over afgelopen 22 jaar
Het bedrag van 299,42 euro is de rente voor de afgelopen 22 jaar. Deze rente bedraagt jaarlijks 2,5 procent van 1.200 Carolusguldens, wat neerkomt op 13,61 euro.
De twee afgevaardigden van de NYSE hebben het geld meteen doorgegeven aan een goed doel, Museum Dijkmagazijn De Heul in Schalkwijk. Hier is onder andere aandacht voor de doorbraak van de Lekdijk op 1 januari 1624, waardoor een groot deel van Utrecht en de huidige Randstad onder water kwam te staan.
Veel geld nodig na doorbraak van Lekdijk in 1624
Deze ramp was ook de aanleiding voor het uitgeven van de obligatie. Voor het herstel van de Lekdijk was 23.000 Carolusguldens nodig. Destijds een kolossaal bedrag, aldus HDSR.
Het waterschap beschrijft in een bericht hoe dit is gegaan: ‘Dirck Modé geeft op 10 december 1624, precies vierhonderd jaar geleden, aan Elsken Jorisdochter een eeuwigdurende obligatie uit van 1.200 Carolusguldens. Als kameraar (hoogste ambtenaar financiën) van onze rechtsvoorganger Hoogheemraadschap Lekdijk Bovendams gaf hij dat jaar meer dan vijftig obligaties uit om het herstel van de Lekdijk te financieren.’
Op zeven eeuwenoude obligaties nog rente
In september betaalde HDSR al rente over obligaties uit 1638 en 1765, eveneens uitgegeven om de Lekdijk te herstellen. De Amsterdamse effectenbeurs Euronext kreeg hiervoor 381,12 euro en doneerde dit bedrag ook aan het museum. HDSR meldt dat op zeven eeuwenoude obligaties of rentebrieven nog altijd rente wordt uitgekeerd.
De op 10 december 1624 uitgegeven obligatie (archief NYSE). Zie hier de transcriptie.
Eerlijker voor de boeren en de maatschappij.
Het pleidooi voor meer overleg in het kader van grensoverschrijdend waterbeheer met Duitsland en België, maar ook met Luxemburg, Frankrijk en Zwitserland, is wel steekhoudend. Het stroomgebied van de Rijn beslaat naast Nederland immers Zwitserland, Duitsland en Frankrijk. Stroomgebied van de Maas beslaat naast Nederland ook Frankrijk, Luxemburg, België en Duitsland. Voor zover ik weet zijn er in waterschapverband slechts een aantal pilots hier momenteel concreet mee bezig o.a. via het ontwerpen en operationaliseren van grensoverschrijdend waterbeheer rondom de Overijsselse Vecht en ook voor delen van het Roer stroomgebied dat aansluit op de Maas. Ruimte voor de rivieren in Nederland gaat maar beperkte impact hebben als niet eenzelfde inhaalslag gaat plaatsvinden in de bovenstrooms genoemde landen.
Acht kennisinstituten uit Nederland, België, Duitsland en Luxemburg gaan daarom onder coördinatie van Deltares onderzoek doen naar beter beheer van grensoverschrijdende regionale stroomgebieden. De watersnood in juli 2021 heeft geleerd dat autoriteiten hier geen goed overzicht over hebben en dat kennis over de overstromings- en droogterisico’s langs de kleinere grensoverschrijdende zijrivieren van de Maas en Rijn nog heel versnipperd is.
Het artikel stelt terecht dat voor grensoverschrijdend waterbeheer nog te weinig urgentie is.