secundair logo knw 1

Bron: https://beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat / Joop van Houdt

Het loont om de herontwikkeling van vaarwegen integraal te benaderen. Daarvoor moeten de transactiekosten tussen partijen goed in de gaten worden gehouden, stelt promovendus Arjan Hijdra.

Veel rivieren, kanalen en meren moeten worden aangepakt, omdat kunstwerken verouderen en het gebruik van wateren verandert. Hoe kan deze herontwikkeling voldoen aan de grote diversiteit aan wensen en eisen in verband met onder meer recreatie, natuur en irrigatie en zo een maximale maatschappelijke waarde creëren? Deze vraag staat centraal in het onderzoek van Arjan Hijdra, senior-adviseur vaarwegen bij Rijkswaterstaat. Hierop promoveert hij op 16 februari aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Hijdra heeft de transactiekostentheorie die bekend is uit de private sector, geschikt gemaakt voor publieke infrastructurele projecten. Volgens deze theorie brengt elke vorm van samenwerking transactiekosten met zich mee: gedoe, tijd, moeite. Bij publieke projecten was daarvoor tot voor kort amper oog. Dat belemmert een integrale benadering, stelt Hijdra. “Vaak zien partijen het nut van samenwerken wel, maar blijken er allerlei moeilijkheden te zijn waardoor het uiteindelijk toch niet gebeurt.”

Volgens Hijdra is een integrale benadering van het herontwikkelen van vaarwegen lonend. Maar dan moeten wel de transactiekosten goed in de gaten worden gehouden. “Door dit afgewogen te doen haalt iedere partij maximaal rendement uit ingezette middelen. Gerichte en structurele verlaging van de transactiekosten maakt dat meer kansen rendabel worden voor realisatie.”

Om te bekijken hoe deze kosten omlaag kunnen worden gebracht, analyseerde Hijdra verschillende vaarwegprojecten in Nederland en de Verenigde Staten. Hij geeft als voorbeeld de herinrichting van de Miami River. “Dit project is een succesverhaal geworden door een onafhankelijk, neutraal platform te creëren, een soort ‘belangenmakelaar’. Deze belangenmakelaar inventariseerde belangen, signaleerde kansen en coördineerde. De inspanning die individuele partijen moesten leveren, werd daardoor kleiner.” Hijdra heeft zijn bevindingen samengevat in een vijfstappenplan voor de ontwikkeling van infrastructuur van maatschappelijke waarde.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Beste Carel, in de podcast kun je vinden op Spotify en  Apple Podcasts. Je kunt hem ook online beluisteren via de link in het bericht
Mooi! Jammer dat ik de serie niet terugvind als ik zoek in de NRC Podcast app.
Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”