Louis de Smet benoemd tot persoonlijk hoogleraar aan de WUR

Louis de Smet is benoemd tot persoonlijk hoogleraar Advanced Interfaces & Materials, onderdeel van de leerstoelgroep Organische Chemie van Wageningen University & Research. De Smet is ook verbonden aan Wetsus, het onderzoeksinstituut voor duurzame watertechnologie in Leeuwarden.

Louis de SmetMet zijn benoeming tot persoonlijk hoogleraar worden de uitzonderlijke onderzoekscapaciteiten van De Smet erkend door de universiteit die de leerstoel financiert.

De Smet begon in 1996 met de studie Moleculaire Wetenschappen aan de toenmalige Landbouwuniversiteit. Na een onderzoeksstage aan de Newcastle University (VK) startte hij zijn promotieonderzoek in Wageningen.

Na zijn promotie vertrok De Smet met een NWO Talent beurs naar Australië. In de periode 2007-2016 was De Smet werkzaam als universitair docent bij de afdeling Chemische Technologie aan de Technische Universiteit van Delft. Dankzij een NWO Veni beurs kon hij zich verder verdiepen in polymeren en zijn eigen onderzoeksgroep opbouwen.

Sinds 2016 werkt De Smet weer aan de WUR. Met onder andere een tweetal persoonsgebonden beurzen (ERC Consolidator Grant, 2016 en NWO Start-up, 2017) bouwde hij zijn onderzoeksgroep verder uit.

Met zijn team werkt De Smet aan het scheiden van bepaalde ionen of moleculen, wat relevant is voor bijvoorbeeld het herwinnen van waardevolle stoffen uit afvalwater. Samen met Wetsus wordt gewerkt aan het efficiënt recyclen van het teveel aan gietwater, dan wel voedingswater, dat niet door gewassen wordt opgenomen.

Binnenkort start De Smet met zijn NWO Vici project. ‘Materialen met poriën op nanoschaal, die interessante eigenschappen vertonen voor energieopslag, kunnen ook worden ingezet om water efficiënt te ontzouten via elektrisch gedreven scheidingsprocessen. Hier willen we selectiviteit aan toevoegen.’ Andere aspecten die De Smet – samen met Wetsus, het Madrileense onderzoeksinstituut IMDEA en diverse industriële partners – gaat bestuderen, zijn de materiaalstabiliteit in water en de energie-efficiëntie van de scheidingsprocessen.