secundair logo knw 1

KWR onderzocht hoe de samenwerking tussen kunstenaars en wetenschappers voor verandering kan zorgen in de watersector. Het onderzoek ‘Kunst/Wetenschap-samenwerkingen voor transformatieve verandering in de watersector’ laat de mogelijkheden zien om via deze samenwerking innovatieve, duurzame oplossingen te ontwikkelen.

De watersector heeft te maken met ingewikkelde uitdagingen op het gebied van duurzaamheid. Bijvoorbeeld als het gaat om de beschikbaarheid van voldoende schoon drinkwater of bij het nemen van maatregelen om wateroverlast te voorkomen.

katja barendseKatja BarendseOm deze doelen te bereiken, zijn ingrijpende maatregelen nodig. Volgens Katja Barendse – als onderzoeker verbonden aan KWR – kan de verbinding tussen de watersector, wetenschap en de kunstwereld voor innovatieve oplossingen zorgen. “Kunst/wetenschap-samenwerkingen bieden een nieuwe, reflectieve en inclusieve benadering.”

Het onderzoek, dat overigens als samenwerking tussen KWR en Waterbedrijf Groningen is uitgevoerd, komt tot twee manieren waarop kunst en wetenschap kunnen samenwerken. Barendse: “Je kunt kunst als instrument gebruiken. Hierbij worden kunstuitingen ingezet om de wetenschappelijke boodschap naar een breder publiek te brengen of juist om in dialoog met mensen te komen.”

De tweede manier om kunst en wetenschap te verbinden, noemt Barendse ‘synergetische samenwerking’. “Bij deze vorm van samenwerking trekken kunstenaars en wetenschap echt samen op. Reflectie op de eigen uitgangspunten (en verantwoordelijkheid) staat hierbij centraal om zo tot nieuwe perspectieven te komen en tot herbeoordeling van normatieve en ethische perspectieven aan te zetten.”

Kort samengevat kan de samenwerking tussen wetenschappers en kunstenaars leiden tot paradigmaveranderingen, denkt Barendse. “Het is altijd goed om transdisciplinair samen te werken en uitdagingen door verschillende brillen te bekijken. Kunstenaars zijn in staat om een lens aan te rijken en kritische vragen te stellen buiten de wetenschappelijke blik, bijvoorbeeld waar wetenschap aan normatieve kwesties raakt. .”

De samenwerking met kunstenaars om uitdagingen fundamenteel te overdenken, is vooral toepasbaar bij grote vraagstukken. “Ik kan me voorstellen dat hele feitelijke, wetenschappelijke vragen niet voor deze methode geschikt zijn. Maar juist bij discussies met normatieve en sociale aspecten – denk aan waterverdelingsvraagstukken of de ruimtelijke inrichting van Nederland – is het heel waardevol om kunstenaars een belangrijke rol te geven.”

Dat is overigens niet helemaal nieuw. In het onderzoek keken de KWR-onderzoekers ook naar de geschiedenis. “Mijn collega Joost van Summeren heeft een historische analyse gemaakt waarin je ziet dat er een periode in het verleden was waarin kunst en wetenschap veel nauwer verweven waren. Sinds ongeveer het begin van de 21e eeuw vindt er een nieuwe toenadering plaats tussen kunst en wetenschap. Dit is onder andere ingegeven door een toegenomen maatschappelijke betrokkenheid. laten we daar op inspelen .”

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.