secundair logo knw 1

Watertappunt in de West-Kaap, een provincie in Zuid-Afrika met een extreem hoge waterstress I foto: Lovisa Selander / SIWI

Zeventien landen waarin een kwart van de wereldbevolking leeft, kampen met extreem hoge waterstress. Dit blijkt uit nieuwe gegevens van het World Resources Institute. Deze niet-gouvernementele organisatie spreekt van een mondiale watercrisis. Sinds 1960 is het beroep op water wereldwijd meer dan verdubbeld.

India is verreweg het grootste land in de hoogste categorie. Het zwaarst getroffen zijn het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Hier bevinden zich twaalf van de zeventien landen met extreem hoge waterstress, waaronder de top drie Qatar, Israël en Libanon. De regio’s met de allerhoogste waterstress bevinden zich elders: Badghis in Afghanistan en Gaborone en Jwaneng in Botswana.Van extreem hoge waterstress is sprake als landbouw, industrie en lokale overheden jaarlijks gemiddeld meer dan 80 procent uit de beschikbare watervoorraden onttrekken.

Nederland laag-gemiddeld niveau
Daarnaast hebben 44 landen waar een derde van de wereldbevolking woont, te maken met een hoog niveau van waterstress (meer dan 40 procent onttrekking uit watervoorraden). Hiertoe behoort België. De waterstress in Nederland wordt omschreven als laag-gemiddeld (10 tot 20 procent onttrekking). 
De gegevens komen uit de Aqueduct Water Risk Atlas van het World Resources Institute (WRI), die is geactualiseerd op basis van nieuwe hydrologische modellen. Het WRI is een internationale niet-gouvernementele organisatie waarbij diverse Nederlandse kennisinstellingen zijn betrokken.

Landenoverzicht waterstress

Uit een artikel van het WRI met de Nederlandse medewerker Rutger Hofste als een van de auteurs blijkt dat sinds 1960 het beroep op water wereldwijd meer dan verdubbeld is. Landen met extreem hoge of hoge waterstress zijn door het relatief geringe gat tussen aanbod en vraag kwetsbaar voor droogteperioden en verdere toename van de watervraag. Hierdoor zullen ‘Day Zeros’ en andere watercrises steeds vaker voorkomen. Ook in landen met minder waterstress komen gebieden met erg grote problemen voor, zoals Californië en New Mexico in de Verenigde Staten en de West-Kaap in Zuid-Afrika.

Wereldwijde watercrisis
Betsy Otto WRI vk 180 Betsy OttoBetsy Otto, directeur van het waterprogramma van het WRI, spreekt in de Britse krant The Guardian over een wereldwijde watercrisis. “Onze bevolkingen en economieën groeien en vragen om meer water. Maar ons aanbod wordt bedreigd door klimaatverandering, verspilling van water en verontreiniging.”

De situatie kan zich volgens Otto nog ten goede keren. Er zijn tal van maatregelen te bedenken om waterstress te verminderen. Het WRI noemt drie oplossingen: verhogen van de efficiëntie in de landbouw, investeren in grijze (onder andere leidingen en installaties) en groene (bijvoorbeeld draslanden) infrastructuur en behandelen, hergebruiken en recyclen van afvalwater. Zo maakt een aantal landen in het Midden-Oosten veel werk van het hergebruik van afvalwater. “Waterstress is niet onze bestemming”, zegt Otto. “We kunnen ons echter niet meer veroorloven om te doen alsof het probleem zich vanzelf oplost.”

 

MEER INFORMATIE
Artikel WRI
Aqueduct Water Risk Atlas
Artikel The Guardian
Artikel The New York Times

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.