secundair logo knw 1

Alexander Vos de Wael is na een langdurige ziekte op woensdag 26 mei overleden. Hij was van 1985 tot 2012 algemeen directeur van drinkwaterbedrijf Oasen. In die ruim 26 jaar heeft Alexander zich op bijzondere wijze en zeer intensief ingezet voor de drinkwatervoorziening in het Groene Hart van Nederland. 

Alexander Vos de Wael zw 180v Alexander Vos de WaelHet drinkwaterbedrijf maakte in die periode een grote kwalitatieve verbetering door. Alexander was zijn tijd ver vooruit. Door te denken in grote lijnen met oog voor detail, visionair te dromen en pioniersgeest en vertrouwen te stimuleren, heeft Oasen zich in die tijd ontwikkeld tot een gezond drinkwaterbedrijf. Ik blik terug op de waardevolle maatschappelijke bijdrage die hij heeft geleverd. 

Van oudsher had vrijwel elk dorp en elke stad een eigen kleine drinkwatervoorziening. Toen Alexander in 1985 in dienst trad als directeur van Drinkwaterleiding de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden in Meerkerk, brak vrij snel een turbulente periode aan. In 1990 werd een stukje geschiedenis van het drinkwaterbedrijf afgesloten doordat vijf kleinere waterleidingbedrijven waaronder Gemeentelijk Waterleidingbedrijf Vianen en Waterleidingbedrijf Oost-IJsselmonde in 1991 Waterleidingbedrijf Zuid-Holland Oost (WZHO) vormden. 

Alexander was heel actief betrokken bij deze provinciale fusie. Hij smeedde samen met toenmalig directeur Henk Boon WZHO. Alexanders bestuurlijke ervaring was zeer belangrijk. Dit gold ook voor zijn latere strijd om de drinkwaterbedrijven niet te privatiseren maar in publieke handen te laten.

Direct na de fusie werd snel duidelijk dat WZHO zich niet kon veroorloven stil te blijven staan. Nieuwe zuiveringstechnieken moesten ontwikkeld worden vanwege de vervuiling van het grondwater. Ook de enorme investeringen waar WZHO voor stond, om in de toekomst goed drinkwater te kunnen blijven leveren, vroegen om een langetermijnperspectief. Er werd gestart met een structurele verbetering van de productiecapaciteit, de waterkwaliteit en de infrastructuur. Productielocaties werden gesloten, uitgebreid en nieuw gebouwd. Het liefst in grotere, efficiënte, locaties. 

De blik was altijd vooruit. In 2001 ging WZHO met Midden-Nederland en Flevoland verder onder de naam Hydron Zuid-Holland. Een betrouwbare drinkwatervoorziening als onderdeel van een duurzaam beheerde waterketen achtte Alexander van groot maatschappelijk belang. Ook had hij een uitgesproken visie op de toekomst. Op termijn zou er nog maar plaats zijn voor drie drinkwaterbedrijven in Nederland. Hydron had als doelstelling te groeien naar 2 à 2,5 miljoen aansluitingen. 

Begin 2004 bleek dat de drie Hydron-bedrijven zeer verschillend dachten over de toekomst. In goed overleg met de Raad van Commissarissen besloot Alexander de samenwerking binnen de coöperatie te beëindigen per 1 januari 2005. Vanaf dat moment ging het drinkwaterbedrijf zelfstandig verder onder de naam Oasen, dat vrij vertaald ‘brenger van leven’ betekent. 

Het accent lag in de jaren die volgden op de ontwikkeling van het eigen bedrijf. De twee basiswaarden ‘degelijkheid en vitaliteit’ werden daarbij onderscheiden. Degelijkheid in zowel het leveren van drinkwater als in de manier waarop Oasen omging met de omgeving.

Ook vitaliteit was volgens Alexander nodig om op de lange termijn, juist bij moeilijke omstandigheden, nog steeds naar ieders tevredenheid goed drinkwater te leveren. ‘Een geestelijk fitte medewerker is alleen fit als hij ook in een gezond lichaam zit’. De Goudse stroopwafel werd ingeruild voor fruit op de locaties van Oasen en met een intern sportprogramma werd meer beweging gestimuleerd. 

Stilstand was achteruitgang in Alexanders ogen. De drang om technisch, organisatorisch en financieel steeds een stapje gezonder te worden kenmerkte zijn tijd. Personeelsbeleid, financiën, onderzoek en ICT hadden zijn warme belangstelling. In de ambities op deze gebieden had hij een uitgesproken mening. Discussies waren goed mogelijk, al lag de eindverantwoordelijkheid bij hem als bestuurder. Terugkijkend was het resultaat ernaar. Het drinkwaterbedrijf dat hij in 2012 verliet, blaakte van zelfvertrouwen en stond er technisch en financieel goed bij.

In 2012 had ik de eer om het stokje van hem over te nemen. Dankbaar denk ik terug aan zijn vakkundigheid en toewijding. Mijn gedachten gaan uit naar zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen, andere naaste familieleden en vrienden. Ik wens hen veel sterkte toe.  

Walter van der Meer, directeur Oasen 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.