secundair logo knw 1

  • Colors: Blue Color

De rioolwaterzuivering is van oudsher bedoeld om de volksgezondheid te beschermen tegen ziekteverwekkers. In de loop der tijd is daar – via wet- en regelgeving – de bescherming van de kwaliteit van het oppervlaktewater bijgekomen. Dat zal zo blijven. Wat wel verandert is dat we steeds beter beseffen dat afvalwater een bron is van waardevolle grondstoffen. We staan aan het begin van een spannende route. Waar gaat het heen?

De provincie Noord-Holland doet een meerjarige proef met zoetwaterberging bij een bollenteler op Texel. Het doel is economische schade door verzilting en droogte zoveel mogelijk te voorkomen door zelf te voorzien in zoetwater. Door opvang van water op het perceel en efficiënt gebruik hiervan, kan aan de eigen waterbehoefte worden voldaan in droge perioden. Daarnaast is de proef erop gericht kennis en ervaring te delen met agrariërs. Zelfvoorziening op perceelsniveau blijkt goed mogelijk en het effect van continue waterbeschikbaarheid is veelbelovend voor de opbrengst van bollen. Grootschalige implementatie van zelfvoorziening kan tevens interessant zijn voor regionaal waterbeheer.

Ondergrondse berging van tijdelijke zoetwateroverschotten voor terugwinning in perioden van vraag (OWB) biedt een oplossing voor huidige en toekomstige watertekorten. Recent zijn innovatieve putconcepten ontwikkeld en gevalideerd om OWB ook op kleine schaal in brak en zout grondwater mogelijk te maken. De crux van deze concepten zit in het optimaliseren van de plaatsing en aansturing van de putfilters voor infiltratie en onttrekking van zoetwater. Meerdere verticale filters maken diepe injectie en ondiepe winning van zoetwater mogelijk in brakke pakketten (‘ASR-Coastal’), en met lange horizontale putten kunnen dunne zoetwaterlenzen in een zoute ondergrond worden vergroot voor latere winning (‘Freshmaker’).

Deammonificatie wordt al meer dan tien jaar toegepast in warme stikstofrijke afvalwaterstromen. Toepassing van deammonificatie in de ‘koude waterlijn’ van een rioolwaterzuiverings-installatie bleek, alle onderzoeksinspanningen [1] ten spijt, tot op heden moeizaam. Dit wordt onder andere veroorzaakt door de lage groeisnelheid van de deammonificerende bacteriën (DAB’s), met name bij lagere temperaturen. Het EssDe®-proces (Energy Self Sufficient by DEmon®) laat echter zien dat het in de praktijk toch mogelijk is.

In juni 2014 heeft een groep waterbeheerders, onderzoekers en adviseurs een bezoek gebracht aan Estland. De Estse wateren verkeren over het algemeen in een veel natuurlijker toestand dan de Nederlandse. Tijdens de studiereis is onderzocht hoe de ecosystemen van deze wateren functioneren. De opgedane kennis was aanleiding tot discussies over de toestand van Nederlandse meren en plassen en over welke herstelmaatregelen op welke manier bijdragen aan het bereiken van een goede ecologische toestand (of de afgeleide daarvan, het goede ecologische potentieel).

De tien Nederlandse drinkwaterbedrijven hebben een sectorbreed te gebruiken methodiek ontwikkeld voor het maken van de verstoringsrisicoanalyse. In de verstoringsrisicoanalyse worden dreigingen en gevaren voor de drinkwatervoorziening in kaart gebracht en het risico beoordeeld. Op basis hiervan kunnen drinkwaterbedrijven de dreigingen en gevaren rangschikken, prioriteren en waar nodig weerbaarheid verhogende maatregelen treffen om de continuïteit van de drinkwatervoorziening zoveel mogelijk te borgen. Eén sectorbrede methodiek leidt tot meer kennisuitwisseling binnen de drinkwatersector en daarmee tot kwalitatief betere verstoringsrisicoanalyses. In onderstaand artikel worden de sectorbrede aanpak en de methodiek op hoofdlijnen beschreven.
(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Prachtplan Jos ! Nog een argument voor: grondwater is minder kwetsbaar dan oppervlaktewater in tijden van oorlogsdreiging. 
Plan B ja de Haakse zeedijk voor de kust van Nederland maar zelfs ook Belgie en Denemarken!
De grootste veroorzaker van de kostenstijgingen op water, energie en brandstof is de Rijksoverheid. De aandacht kan beter daar op gevestigd worden. De verhoging door de investeringen voor de drinkwaterleidingen is marginaal. Wel een verdiept in de belasting op leidingwater (voor kleingebruikers tot 300m3) van 0,5 EURO per m3? 
Om het helemaal compleet te maken neem ik aan dat beide heren met een zeilboot uit 1624 naar Nederland zijn gekomen om de CO2 voetprint niet teveel te verhogen.