secundair logo knw 1

Rutgerd Boelens

Het beleid van overheden en internationale beleidsinstituties bevordert een onrechtvaardige verdeling van water op veel plaatsen in de wereld. Dat stelt de Wageningse hoogleraar Rutgerd Boelens in zijn inaugurele rede.

Boelens sprak op 8 juni zijn inaugurele rede uit als persoonlijk hoogleraar Water governance and social justice aan Wageningen University&Research. Lokale expertise, gebruiken en belangen van gemeenschappen die water beheren, worden vaak niet serieus genomen door beleidsmakers, signaleert Boelens. Op veel plaatsen in de wereld zijn er lokale watersystemen waarbij boerenorganisaties of drinkwatercollectieven de watervoorziening in hun gebied beheren. Belangrijke uitdagingen daarbij zijn dat iedereen van water wordt voorzien en dat geschillen intern worden opgelost. Vaak gaat dat goed totdat van bovenaf de waterproblematiek wordt ‘opgelost’, aldus Boelens. Overheden of internationale organisaties confronteren de plaatselijke bevolking daarbij met ‘moderne’ en ‘efficiënte’ systemen, die echter het lokale evenwicht verstoren. Het gevolg is dat belangengroepen uit landbouw, industrie of steden veel macht krijgen, ten koste van de lokale bevolking.

Overheden en beleidsinstituties kijken vanuit een economisch perspectief naar water(verdeling), waardoor de nadruk op technologie en markt komt te liggen. Daardoor ontstaat er vaak machtsongelijkheid, corruptie en een ongelijke verdeling van water. Veel water vloeit naar ‘relaties’ en grote productiebedrijven. Lokale boeren en boerinnen moeten het stellen met ‘wat over is’, aldus Boelens. “Waterbeleid is vaak gericht op een utopische, radicale verandering van de bestaande waterbeheerculturen. Zonder deze lokale beheersvormen te kennen krijgen ze het stempel van ‘achterlijk’ en ‘verspillend’. De hydro-politieke droomsystemen van overheden en expertinstituties resulteren vaak in nachtmerries voor diegenen die dit uniforme en eenzijdige beleid moeten ondergaan.”

Boelens pleit voor meer onderzoek naar lokale waterbeheersvormen en ‘transdisciplinaire’ vormen van waterbeheer, waarbij lokale waterbeheerders samenwerken met overheden en grote partijen. “Daarmee wordt niet alleen rekening gehouden met de plaatselijke belangen, maar krijgen beleidsmakers en regeringsfunctionarissen een beter begrip van de lokale waterproblematiek. En dat verschaft boeren en burgers in zowel de zuidelijke als westerse landen een nieuw perspectief.”

Rutgerd Boelens is naast persoonlijk hoogleraar in Wageningen ook buitengewoon hoogleraar Political Ecology of Water in Latin America aan de Universiteit van Amsterdam. Daarnaast vervult hij gasthoogleraarschappen aan de Catholic University of Peru en aan de Central University in Ecuador.

Klik hier voor de complete inaugurele rede

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Beste Carel, in de podcast kun je vinden op Spotify en  Apple Podcasts. Je kunt hem ook online beluisteren via de link in het bericht
Mooi! Jammer dat ik de serie niet terugvind als ik zoek in de NRC Podcast app.
Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”