secundair logo knw 1

Elektrisch karretje woelt slib om (foto: Tauw)

In Duitsland zijn goede ervaringen opgedaan met het drogen van zuiveringsslib in kassen met behulp van restwarmte en zonlicht. Zeven waterschappen en STOWA onderzoeken of de methode ook in ons land een haalbare kaart is.

Deze slibverwerking kan energie en kosten besparen, is gebleken uit een eerder onderzoek van het kenniscentrum STOWA. De techniek werkt, zegt Bonnie Bult, strategisch adviseur afvalwatermanagement bij Wetterskip Fryslân. “Dat is in Duitsland bewezen. Wel zijn er vraagtekens bij de toepasbaarheid in Nederland, want het slib is bij ons anders. Het gaat vooral om het energierendement: hoeveel restwarmte is nodig om slib droog te krijgen? Ook wordt stankoverlast als een mogelijk bezwaar gezien.”

Praktijkproef
De waterschappen Drents Overijsselse Delta, Hunze & Aa’s, Noorderzijlvest, Rijn en IJssel, Vallei en Veluwe, Wetterskip Fryslân en Zuiderzeeland en het kenniscentrum STOWA testen nu gezamenlijk de haalbaarheid. Ook adviesbureaus Brightwork en Tauw zijn erbij betrokken. In een praktijkproef wordt slib van de centrale slibverwerkingsinstallaties van Wetterskip Fryslân in Heerenveen en Waterschap Noorderzijlvest in Garmerwolde te drogen gelegd in de kassen van de Oldenburger Fleischmehlfabrik. “Het gaat om vier charges van elk honderd ton slib”, licht Bult toe. “Uit Garmerwolde komt vergist slib en uit Heerenveen niet-vergist slib, zodat we van beide een beeld krijgen. Wij zijn in oktober begonnen met het vervoer naar Duitsland en de laatste charge ligt er nu.”

Het slib wordt op de vloer van de kassen uitgespreid en volautomatisch omgewoeld met een elektrisch karretje dat in Duitsland ‘Elektrische Schwein’ heet. Bult: “Het slib wordt dan een week lang gedroogd met behulp van restwarmte met een temperatuur tussen de 70 en 90 graden. In Oldenburg komt de restwarmte van een kadaver-verwerkend bedrijf, maar het kan bijvoorbeeld ook gaan om een afval- of energiecentrale. In de zomermaanden is het mogelijk om slib deels met zonne-energie te drogen. Het gedroogde slib wordt gebruikt als brandstof in een Duitse energiecentrale.”

Duurzame methode
Deze vorm van slibverwerking heeft volgens Bult meerdere voordelen. “De methode is duurzaam omdat laagwaardige restwarmte wordt gebruikt. Verder is het systeem eigenlijk heel eenvoudig. Er is maar één persoon voor de bediening nodig.” Is het ook goedkoper? “Dat hangt sterk af van wat restwarmte van derden kost. Vraagt de leverancier hiervoor een stevige prijs, dan is de methode niet rendabel. Waterschap Rijn en IJssel heeft een tender uitgezet om erachter te komen wat leveranciers voor restwarmte vragen.”

Het rapport over de proef wordt begin volgend jaar verwacht. Bult heeft vertrouwen in de resultaten. Stankoverlast is alvast geen bezwaar. “De geur in de kassen valt erg mee. Je kunt er gewoon doorheen lopen.”

Lees meer over de praktijktest

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Duidelijk verhaal Marjolijn
Ik heb het gehele artikel slechts diagonaal gelezen maar wat ik al vast mis is dat het nog steeds geen beleid is om de bedrijven te (gaan) verbieden om ons nog een klein beetje goede gronddrinkwater te ge- of beter misbruiken voor proceskoeling. Hoogstens nog toe te staan in een gesloten circuit waardoor slechts incidenteel moet worden aangevuld en mits de warmte wordt hergebruikt, b.v. voor eigen of wijkverwarming. Zo kun je twee vliegen in een klap slaan (sorry voor de PvdD). En ja, dan moet er ook weer gecontroleerd en gehandhaafd gaan worden. Daar zal de politiek dan weer niet zo blij van worden. 
Vorig jaar 50m3 verbruikt dus mijn best gedaan en terug naar 30m3. Rekening 157.50 waarvan 31 voor water en de rest belasting en rechten. Denkt u nu echt dat ik dit jaar op een kuub meer of minder kijk. Ik geef t gras weer lekker water van de zomer.
Helemaal eens met deze opinie van Herman van Dam. Ik zou de totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit bij grootschalige infiltratie nog willen toevoegen als tegenargument. Vanwege de enorme reponstijd vergroot je het risico op grootschalige grondwateroverlast gigantisch als je in het grootste deelsysteem van de Veluwe gaat infiltreren. De enorme schade die afgelopen jaar is opgetreden (en nog steeds oploopt) rond de Veluwe door excessieve natuurlijke infiltratie (alle neerslagrecords verbroken) mag daarvoor in mijn beeld als empirische waarschuwing worden opgevat.
Goed verhaal Herman, vanuit de hydrologie en het belang van de vegetatie