Watergebruik voor voedselproductie gaat vaak ten koste van ecosystemen. Onderzoek van Wageningen University & Research (WUR) toont aan dat voedselzekerheid en behoud van ecologische kwaliteit wel degelijk samen kunnen gaan.
Zo’n 40 procent van huidige irrigatiewater in droge delen van de wereld is niet duurzaam. Het gebruik ervan gaat ten kosten van de ecologische waarden van met name rivierwater. Als het water echter niet voor de landbouw zou worden gebruikt, zou de gewasopbrengst veel lager zijn. Zowel voedselzekerheid als ecologische kwaliteit zijn belangrijke randvoorwaarden voor het behalen van de duurzaamheidsdoelstellingen van de Verenigde Naties, de Sustainable Development Goals voor 2030.
De vermeende spanning tussen beide doelen is onterecht, stellen Hester Biemans (WUR) en collega’s van andere onderzoeksinstituten in een gisteren gepubliceerd artikel in Nature Communications. Met beter waterbeheer in de landbouw is het wel degelijk mogelijk om hogere opbrengsten en duurzame voedselzekerheid samen te laten gaan met behoud van de ecologische kwaliteit van rivieren.
Op het eerste gezicht lijken de beide VN-doelstellingen regelrecht met elkaar te concurreren, stelt Biemans. “Als wordt voldaan aan de VN-doelstelling van duurzaam watergebruik zou er in irrigatiegebieden slechts voldoende water zijn voor ongeveer twee derde van de huidige landbouwgewassen. vooral de landbouw in Centraal- en Zuid-Azië is voor een groot deel afhankelijk van water dat eigenlijk nodig is voor het behoud van de kwaliteit van het ecosysteem van de riviering.”
Die ‘concurrentie’ is op te lossen met verbetering van irrigatiesystemen, samen met beter management van regenwater, toont het onderzoek van Biemans en haar collega’s aan. Waterbesparende maatregelen zijn daarbij cruciaal. “Met bekende en betaalbare landbouwtechnieken die ook beschikbaar zijn voor kleine boeren, kan in veel regio’s de landbouwproductie met meer dan 20 procent worden verhoogd.”
Lees hier het artikel in Nature Communications
