secundair logo knw 1

Foto: Ralph Temmink

Wereldwijd hebben ecosystemen aan de kust het zwaar. Deze ecosystemen zijn belangrijk als leefomgeving van plant en dier en als bescherming van het land tegen golfslag. Als onderdeel van onderzoek naar methoden om kustecosystemen te herstellen, lukte het wetenschappers om kwelders en zeegrasvelden te herstellen met behulp van biologisch afbreekbare matjes.

Ralph Temmink 180 vk Ralph Temmink“Er is weinig voor nodig om één los zeegrasplantje weg te spoelen,” vertelt Ralph Temmink, promovendus aan de Radboud Universiteit en eerste auteur van het artikel in Nature Communications. “Een heel zeegrasveld doorstaat een storm echter wel.”

Daarom onderzochten Temmink en zijn collega’s wat er moest gebeuren om het ecosysteem als geheel te herstellen. De wetenschappers van onder andere de Radboud Universiteit Nijmegen, Rijksuniversiteit Groningen, Wageningen University & Research, en diverse internationale onderzoeksinstellingen publiceerden de bevindingen van hun onderzoek naar het herstel van kustecosystemen in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Communications.

Matjes
Bij experimenten op 4 verschillende locaties, in Nederland, Zweden, Bonaire en de Verenigde Staten, toonden de onderzoekers aan dat kwelder- en zeegrassen makkelijker overleven en beter groeien als de jonge plantjes beschermd worden door biologisch afbreekbare matjes, gemaakt met onder andere aardappelafval.

Soortspecifiek
De onderzoekers constateerden dat kweldergrassen het meeste baat hadden bij matjes die stengels imiteren. Zeegrassen groeiden juist het best met matten die het wortelnetwerk nabootsen. “Dit geldt zowel in een tropisch als gematigd klimaat. Bij het nemen van herstelmaatregelen is het belangrijk om soortspecifieke eigenschappen mee te nemen. Dit is een belangrijke uitkomst van het onderzoek en eentje die we niet hadden kunnen trekken zonder een internationale en interdisciplinaire aanpak.”

Opschalen
Om te onderzoeken of de bevindingen ook op grotere schaal inzetbaar zijn, doet het onderzoeksteam nu experimenten op een testlocatie in Zeeland. Temmink: “We moeten de uitkomsten van het onderzoek nog verfijnen. Het zou niet nodig moeten zijn om een hele kwelder vol te leggen met biologisch afbreekbare matjes. Er wordt nu onderzocht wat de meest efficiënte manier is, bijvoorbeeld door de matjes in rijen neer te leggen of patronen te gebruiken.”

 

MEER INFORMATIE
‘Mimicry of emergent traits amplifies coastal restoration success’

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.