Het Hoogheemraadschap van Delfland wil meer grip op de indirecte lozingen, dus op de lozing van stoffen via het riool. ‘Indien nodig zullen we de spreekwoordelijke duimschroeven aandraaien’, zegt heemraad Robert Tieman.
“In 2009 is besloten dat de handhaving van vergunningen een verantwoordelijkheid van de omgevingsdiensten zou worden en niet meer van de waterschappen,” legt Robert Tieman, hoogheemraad van Delfland, uit.
Robert Tieman“Er loopt nu een discussie of dat allemaal wel zo slim was en of die verantwoordelijkheden niet anders belegd moet worden”, vervolgt Tieman, die niet op de uitkomsten van die discussie wil wachten. “Die discussie moeten we vooral voeren met z’n allen, maar het kan wel tien jaar duren voor er beslissingen over worden genomen. Die tijd hebben we niet.””
De waterkwaliteit in het beheersgebied van Delfland is namelijk niet op orde. De doelstellingen uit de kaderrichtlijn water lijken niet te worden gehaald. “Daarom zeggen wij: laten we binnen de manier waarop het nu georganiseerd is kijken wat we wel kunnen doen.”
Volgens Tieman betekent dat concreet dat dat het hoogheemraadschap en de gemeenten Rotterdam en Gouda, de provincie Zuid-Holland en de omgevingsdiensten DCMR Rijnmond, Midden-Holland en Zuid-Holland Zuid gaan samenwerken bij het beoordelen van de vergunningen. “Overigens hoop ik dat ook andere gemeenten en waterschappen zich bij dit convenant aansluiten om te komen tot een integrale samenwerking bij het actualiseren van de lozingsvergunningen.”
Met deze groep van overheden wil Delfland in twee jaar alle risicovolle lozingen beoordelen en waar nodig aanpassen. “Dat begint er mee dat we monsters van onze vier zuiveringen gaan analyseren, kijken welke stoffen we tegenkomen en die vervolgens proberen te herleiden tot bedrijven, sectoren of locaties als industrieparken.”
Daarna wil Tieman het gesprek met de bedrijven en sectoren aangaan. “Bij veel, vooral MKB-bedrijven, zal dat ook een kwestie van educatie zijn. Weten ze wel welke stoffen er zitten in producten die ze gebruiken? Kennen ze de minimalisatieverplichting en daarmee ook de plicht om te zoeken naar alternatieve producten of stoffen? Dat wil ik de komende twee jaar wel echt tussen de oren krijgen en daarom gaan we de spreekwoordelijke duimschroeven aandraaien als dat nodig is. Alles om ervoor te zorgen dat we op koers komen voor de KRW-doelen.”
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.