secundair logo knw 1

Schoon water is schaars in Iran

Nederlandse milieu- en watertechnologiebedrijven die zaken willen doen in Iran hebben te maken met oneerlijke concurrentie. Ondernemingen uit Spanje, Italië, Frankrijk en ook Duitsland kunnen met steun van hun nationale overheden makkelijker toegang tot financiering krijgen als ze willen exporteren naar Iran. In Nederland houden de financiers de hand op de knip zodra het gaat om projecten in Iran. Dat zegt ENVAQUA, die aandringt op betere financieringsmogelijkheden.

Klaas Hofstra, bestuurslid van brancheorganisatie ENVAQUA en ondernemer, vertelt: “Er liggen veel kansen in Iran. Dat geldt voor de afvalverwerking, maar ook voor de waterzuivering. Er is een groot gebrek aan schoon water. Ze voorzien komend voorjaar al een tekort aan water. Er moeten installaties komen die zout water omzetten in zoet. Er is veel te doen in het land.”

Een groeimarkt, die na het opheffen van veel economische sancties door Westerse landen in 2015 weer toegankelijk is voor buitenlandse bedrijven. En er is interesse, zo bleek, aldus ENVAQUA, op de International Environment Exhibition in Teheran waar ook zeven Nederlandse milieu- en watertechnologiebedrijven stonden. ENVAQUA was een van de partners die de reis naar Iran organiseerde. Doel van de missie: versterken van het netwerk in Iran en vergroten van begrip van de afval- en afvalwatersector in Iran. Het is een meerjarig project; in het najaar staat een bezoek gepland van Iranese afval- en waterdeskundigen aan Nederland.

Kritische houding Amerika
Of de Iraanse interesse in de Nederlandse bedrijven ook kan worden omgezet in overeenkomsten en projecten is maar de vraag. Het is voor Nederlandse bedrijven moeilijk om financiering los te krijgen van de banken, vertelt Hofstra, die ook in Teheran was. Financiers zijn, aldus het bestuurslid van ENVAQUA, terughoudend vanwege de kritische houding van de Amerikaanse president Donald Trump, die heeft gedreigd om de nucleaire overeenkomst met Iran (‘de slechtste deal in de geschiedenis van de VS’) op te heffen.

Los van het dreigement heeft Washington een aantal financiële beperkingen gehandhaafd, waardoor private banken - ook die buiten de Verenigde Staten – terughoudend zijn bij het aangaan van financieringsovereenkomsten. In Europa beginnen landen echter stappen te nemen om met eigen financieringsbeleid bedrijven te steunen die zaken willen doen in Iran. Zo zal Frankrijk later dit jaar met kredietbeleid komen waardoor het voor Franse bedrijven makkelijker wordt om buiten de Amerikaanse invloedssfeer zaken te doen met Iran, zo meldt persbureau Reuters.

Ongelijk speelveld
Ook andere landen steunen hun bedrijven, zegt Hofstra. Hij noemt Spanje, Italië en ook Duitsland. “Italië heeft een fonds van vijf miljard voor financiering van projecten in Iran. Daar profiteren Italiaanse concurrenten van ons van.” In Nederland is er nog geen sprake van eigen financieringsbeleid ten opzichte van Iran, stelt Hofstra vast. Bedrijven die financiering zoeken voor zaken in Iran treffen in Nederland banken die geen medewerking verlenen of met een waslijst aan voorwaarden en regels komen waardoor het praktisch erg moeilijk is om financiering rond te krijgen, hoort hij steevast.

ENVAQUA roept overheid en financiers op dat snel te veranderen. Er is sprake van een ongelijk speelveld, aldus de brancheorganisatie. Hofstra: “Nederlandse exporteurs wensen net als hun Spaanse, Italiaanse en Franse concurrenten zo snel mogelijk te kunnen beschikken over exportkredieten en andere financiële regelingen.”

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.