secundair logo knw 1

Maarten Hajer | Foto: Universiteit Utrecht

Om echt stappen te zetten in klimaatadaptatie en waterveiligheid, moet verbeelding meer ruimte krijgen in beleid. Dat zei hoogleraar Maarten Hajer op het achtste Nationaal Deltacongres in Leeuwarden. ‘Mensen worden niet overtuigd door feiten, maar verleid door verbeelding.’

Het mag misschien soft of artistiekerig klinken, maar Maarten Hajer weet inmiddels uit ervaring dat het werkt: laat de verbeelding aan de macht komen en je kunt écht stappen maken met verduurzaming, klimaatadaptatie en waterveiligheid. Hajer, hoogleraar Urban Futures aan de Universiteit van Utrecht, was keynote speaker op het achtste Nationaal Deltacongres, dat op 2 november in Leeuwarden werd gehouden.

Hajer, die curator is van de tentoonstelling Places of Hope in het kader van Leeuwarden-Friesland Culturele Hoofdstad 2018, komt om die reden de laatste tijd vaker in het noorden des lands. Hij is naar eigen zeggen getroffen door het gevoel dat in Friesland heerst dat het landschap verloren gaat. “We horen de vogels niet meer, we missen de insecten.” Die ‘landschapspijn’ signaleerde Hajer bij verscheidene mensen.

Erdoor gejast
Te lang is het marktdenken leidend geweest, stelt hij. “Nu moet er een ander publiek verhaal komen, vanuit de natuur. In de twintigste eeuw hebben we met z’n allen een groot deel van de voorraad aan fossiele brandstoffen erdoor gejast die in vele eeuwen was opgebouwd. Meer efficiëntie is niet de oplossing, want dat betekent dat je hetzelfde blijft doen, alleen dan wat beter. Maar we moeten juist ánders omgaan met de natuur.”

Vorig jaar ontwikkelde Hajer samen met landschapsarchitect Dirk Sijmons voor de Internationale Architectuur Biënnale Rotterdam de installatie An Energetic Odyssey. De animatie laat op spectaculaire wijze zien hoe met 25.000 megawindmolens op de Noordzee in 2050 ongeveer 90 procent van de elektriciteitsbehoefte van de Noordzeelanden kan worden gedekt. Na aanvankelijk sceptische reacties, kreeg Hajer gaandeweg het project volop bijval vanuit zowel de industrie als de politiek. Zelfs ecologen vond hij aan zijn kant. “De verbeelding is aan de macht gekomen.”

Drooglegging Zuiderzee
“Soms zijn problemen te moeilijk om op te lossen”, aldus Hajer. “Juist dan helpt verbeelding ons verder. Niet van bovenaf opgelegd, maar ontstaan in een democratisch proces.” Op natuurgebied is het niet nieuw om verbeelding een rol te laten spelen, benadrukte hij. “Denk aan de drooglegging van de Zuiderzee. Dat was niet alleen een kwestie van techniek; er werd ook een nieuwe samenleving opgebouwd, doordat allerlei partijen met elkaar gingen samenwerken en voor zich zagen hoe het moest worden.”

Ruimte voor de Rivier is volgens Hajer een mooi voorbeeld van wat je met goede samenwerking en verbeelding kunt bereiken. Hij pleitte voor een vervolgprogramma onder de paraplu van het Nationaal Deltaprogramma: Ruimte voor het Veen, om verdroging tegen te gaan. Het gesprek daarover moet volgens hem niet gevoerd worden in bestuurskamers, maar liever in soft spaces, waar bijvoorbeeld kunst of natuur een andersoortig gesprek stimuleren. “Mensen worden niet overtuigd door feiten, maar verleid door perspectieven. Als we die wetenschap gebruiken, kan de 21ste eeuw de beste eeuw worden die we hebben beleefd.”

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Mooi! Jammer dat ik de serie niet terugvind als ik zoek in de NRC Podcast app.
Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.