secundair logo knw 1

Silicaatvorming in industriële waterzuiveringssystemen treedt op wanneer opgelost silicium neerslaat en vaste afzettingen vormt die de efficiëntie en levensduur van apparatuur verminderen, onderhoudskosten verhogen en het risico op systeemstoringen vergroten | Illustratie Adam Malin/U.S. Dept. of Energy

Wetenschappers van Yale University en het Oak Ridge National Laboratory in de VS hebben voor het eerst een systematische verkenning uitgevoerd naar de rol van moleculaire structuren en functionele groepen van polymeer antiscalants bij het stabiliseren van oververzadigde kiezelzuuroplossingen. Deze oplossingen leiden tot vorming van silicaatverbindingen, die zich bijvoorbeeld afzetten aan de binnenzijde van waterleidingen en fittingen en de staat van de leidingen negatief beïnvloeden.

De onderzoekers stelden vast dat de sterke variaties in de prestaties van polymeer silicaat-antiscalants, die in eerdere studies zijn vastgesteld, toe te schrijven zijn aan de specifieke fysieke en chemische eigenschappen van de polymeren. Ook ontdekten ze dat polymeren met een combinatie van geladen amine- en ongeladen amidegroepen het meest geschikt zijn om silicaatvorming tegen te gaan. Een en ander is te lezen in de studie die is gepubliceerd in Environmental Science & Technology.

Silicium is in natuurlijke waterbronnen vaak aanwezig in de vorm van opgelost kiezelzuur. De aanwezigheid van silicium in water kan – onder bepaalde pH- en temperatuuromstandigheden – leiden tot de vorming van silicaatverbindingen, die zich bijvoorbeeld afzetten aan de binnenzijde van leidingen en fittingen.

Deze afzettingen (zoals siliciumdioxide) kunnen grote invloed hebben op de prestaties van waterleidingen: corrosie, verminderde doorstroming, verhoogde drukverliezen en uiteindelijk verstoppingen van leidingen. Dit kan optreden in verschillende (drink)waterinstallaties, zoals membranen voor reversed osmose, componenten van warmtewisselaars en pijpleidingen van installaties. Bovendien kunnen siliciumafzettingen bijdragen aan de vorming van biofilms, wat de waterkwaliteit verder kan aantasten en het risico op microbiologische besmetting kan vergroten.

Voor het beheersen van siliciumafzettingen in waterleidingen is een integrale aanpak nodig, inclusief regelmatige monitoring van siliciumniveaus, implementatie van geschikte behandelingstechnologieën en passende waterbehandelingsprotocollen. Een manier om silicaataanslag te bestrijden is door de pH van het water aan te passen, maar dit proces is vrij duur en verergert andere vormen van anorganische afzetting, zoals gips en calciet. Het gebruik van silicaatremmende polymeren als antiscalants is relatief nieuw.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

Laatste reacties op onze artikelen

Duidelijk verhaal Marjolijn
Ik heb het gehele artikel slechts diagonaal gelezen maar wat ik al vast mis is dat het nog steeds geen beleid is om de bedrijven te (gaan) verbieden om ons nog een klein beetje goede gronddrinkwater te ge- of beter misbruiken voor proceskoeling. Hoogstens nog toe te staan in een gesloten circuit waardoor slechts incidenteel moet worden aangevuld en mits de warmte wordt hergebruikt, b.v. voor eigen of wijkverwarming. Zo kun je twee vliegen in een klap slaan (sorry voor de PvdD). En ja, dan moet er ook weer gecontroleerd en gehandhaafd gaan worden. Daar zal de politiek dan weer niet zo blij van worden. 
Vorig jaar 50m3 verbruikt dus mijn best gedaan en terug naar 30m3. Rekening 157.50 waarvan 31 voor water en de rest belasting en rechten. Denkt u nu echt dat ik dit jaar op een kuub meer of minder kijk. Ik geef t gras weer lekker water van de zomer.
Helemaal eens met deze opinie van Herman van Dam. Ik zou de totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit bij grootschalige infiltratie nog willen toevoegen als tegenargument. Vanwege de enorme reponstijd vergroot je het risico op grootschalige grondwateroverlast gigantisch als je in het grootste deelsysteem van de Veluwe gaat infiltreren. De enorme schade die afgelopen jaar is opgetreden (en nog steeds oploopt) rond de Veluwe door excessieve natuurlijke infiltratie (alle neerslagrecords verbroken) mag daarvoor in mijn beeld als empirische waarschuwing worden opgevat.
Goed verhaal Herman, vanuit de hydrologie en het belang van de vegetatie