secundair logo knw 1

De Vlaamse waterzuiveringsmaatschappij Aquafin gaat elektriciteit die wordt gewonnen uit afvalwater rechtstreeks leveren aan huishoudens. Daartoe heeft het bedrijf een overeenkomst gesloten met Bolt, een energieplatform uit Brussel dat groene stroom van lokale, kleine producenten aanbiedt aan consumenten in Vlaanderen.

Bolt is vorig jaar augustus begonnen met financiële steun van de Belgische energieleverancier Luminus. Het energieplatform wil de herkomst van groene energie transparant maken en ook garanderen dat de geleverde energie werkelijk groen is. De start-up zegt inmiddels 2.500 klanten te hebben.

Met de elektriciteit uit slibvergisting van Aquafin kunnen meer dan 390 huishoudens van stroom worden voorzien. Het waterzuiveringsbedrijf levert sinds vorig jaar ook al energie aan Bolt die wordt opgewekt door het park van 6.500 m² zonnepanelen op de waterzuiveringsinstallatie in Harelbeke. Deze panelen produceren meer energie dan de site zelf nodig heeft. Het 'overschot' gaat naar zo'n 32 huishoudens.

Daarmee was het Vlaamse waterzuiveringsbedrijf een van de eerste leveranciers van groene stroom die aanhaakte bij het nieuwe energieplatform. Rechtstreeks leveren aan consumenten past in de opzet van het bedrijf om de doelstellingen rond hernieuwbare energie zichtbaar te maken. 

Weinig transparant
Bolt ziet in Aquafin een belangrijke partner om het platform van de grond te tillen en de groene energieproductie in België een impuls te geven. Pieterjan Verhaegen, CEO en oprichter van Bolt, zegt op de site van Aquafin: "Het huidige aanbod aan groene contracten is te weinig transparant. We vinden het vanzelfsprekend dat er elke dag stroom uit ons stopcontact komt, maar waar die vandaan komt weten we niet altijd. Bij ons is het supereenvoudig om rechtstreeks energie te kopen van lokale, groene opwekkers voor een eerlijke prijs."

Het platform zegt genoeg capaciteit te hebben om 20.000 gezinnen van energie te voorzien. De lokale producenten die aan Bolt leveren zijn heel divers: van een tennisvereniging uit Zelem, een pluimveehouderij in Tongeren tot een openluchtzwembad uit Zutendaal. Net zoals traditionele leveranciers maakt Bolt gebruik van het bestaande distributienetwerk. 

 

-advertentie-

 

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Vorig jaar 50m3 verbruikt dus mijn best gedaan en terug naar 30m3. Rekening 157.50 waarvan 31 voor water en de rest belasting en rechten. Denkt u nu echt dat ik dit jaar op een kuub meer of minder kijk. Ik geef t gras weer lekker water van de zomer.
Helemaal eens met deze opinie van Herman van Dam. Ik zou de totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit bij grootschalige infiltratie nog willen toevoegen als tegenargument. Vanwege de enorme reponstijd vergroot je het risico op grootschalige grondwateroverlast gigantisch als je in het grootste deelsysteem van de Veluwe gaat infiltreren. De enorme schade die afgelopen jaar is opgetreden (en nog steeds oploopt) rond de Veluwe door excessieve natuurlijke infiltratie (alle neerslagrecords verbroken) mag daarvoor in mijn beeld als empirische waarschuwing worden opgevat.
Goed verhaal Herman, vanuit de hydrologie en het belang van de vegetatie
Is dit niet wat eenzijdige berichtgeving? Op Wikipedia staat te lezen: "Op 29 mei 2024 werd bekend dat door The Ocean Cleanup voor de 100e keer plastic afval uit de Grote Oceaan gehaald is. In totaal werd er met die 100 keren 385.000 kilogram opgevist" waarbij wordt verwezen naar nu.nl. Zelfs als de 11,5 miljoen kilo gehaald is (30 keer zo veel als in het geciteerde bericht) dan is dat nog steeds geen 1 procent van de geschatte hoeveelheid plastic in de oceanen (2-8 miljoen ton, volgens schattingen VN). Maar wat voor ons technologen denk ik zeer interessant is en ook in dit vakblad aandacht verdient, zijn de onbedoelde mogelijke schadelijke effecten voor het zeeleven. Hierover is een congres in Liverpool geweest in 2020. Mogelijk is er inmiddels meer onderzoek naar gedaan. In een artikel uit 2020 legde De Correspondent bloot welke keerzijdes er aan een goedwillende techniek als de Ocean Cleanup kunnen zitten en het spanningsveld tussen iets willen oplossen en de vraag voldoende breed in kaart hebben (https://decorrespondent.nl/11379/niemand-weet-welk-probleem-the-ocean-cleanup-eigenlijk-oplost/4ab9e62f-1927-0845-3b42-426dba6ac6b3). Een hoekje ethiek der techniek zou niet misstaan in een vakblad als H2O, lijkt me.