Microplastics worden regelmatig aangetroffen in zoet water, afvalwater en drinkwater, maar van de onderzoeken blijkt 92% niet te voldoen aan alle eisen van kwaliteitsborging. Dit blijkt uit een kritische analyse van Bart Koelmans, hoogleraar Aquatische Ecologie en Waterkwaliteitsbeheer van Wageningen University & Research.
De analyse van de kwaliteit van bestaand onderzoek naar microplastics in het water begon met een eenvoudig studentenproject. Een student moest uitzoeken hoeveel plastic er in vissen zat, maar twijfelde aan de beschikbare methodes. “Die student had gelijk. Er werden zoveel verschillende methodes gebruikt, dat het tijd werd om die methodes kritisch tegen het licht te houden,” vertelt Bart Koelmans.
Vervolgens werd Koelmans benaderd door Wereldgezondheidsorganisatie WHO. De WHO werkt aan een rapport, dat later dit jaar moet verschijnen, over mogelijke gezondheidsrisico's voor mensen van microplastics in drinkwater en wilde weten hoeveel microplastics er in het drinkwater zitten en hoe betrouwbaar de beschikbare gegevens waren.
Koelmans en zijn medewerkers analyseerden 50 onderzoeken naar microplastics in zoet water, afvalwater en drinkwater. Slechts 4 van deze onderzoeken voldoen aan alle eisen op het gebied van kwaliteitsborging. “Zo waren er onvoldoende controles ingebouwd of ontbrak bijvoorbeeld informatie over waar en hoe monsters van het oppervlaktewater zijn genomen. Daardoor werden de onderzoeken oncontroleerbaar. Dit wil overigens niet zeggen dat het slechte onderzoeken zijn, in de meeste gevallen leveren ze sowieso bruikbare informatie op, maar wel dat de resultaten van de metingen niet boven alle twijfel verheven zijn.”
Standaardisering
In zijn artikel Microplastics in freshwaters and drinking water: Critical review and assessment of data quality pleit Koelmans voor een standaardisering van onderzoek naar microplastics in water. “Het is een relatief pril onderzoeksveld. Vaste standaarden voor onderzoek vergroten het vertrouwen in de resultaten. Ook maken standaarden het makkelijker om verschillende onderzoeken met elkaar te vergelijken. Die vergelijkingen zijn weer nodig om risico-analyses te kunnen maken.”
En dat is volgens Koelmans wel nodig. “Microplastics komen in alle watertypes voor. Omdat de gebruikte methodes niet altijd betrouwbaar waren, is het moeilijk om de om de risico’s van microplastics voor de gezondheid van mens en milieu goed te kunnen beoordelen. Meer onderzoek – met verbeterde methodes – is dus dringend noodzakelijk.”
MEER INFORMATIE
Microplastics in freshwaters and drinking water: Critical review and assessment of data quality
Onderzoek: ook microplastics in flessenwater
