secundair logo knw 1

Momenteel buigt de ECHA, het European Chemicals Agency, zich over het PFAS-restrictievoorstel, met daarin een snel en verstrekkend verbod op deze stoffen. EurEau, de Europese koepel van waterbedrijven, maakt zich grote zorgen over PFAS. Daarom vraagt de organisatie in een open brief aan voorzitter Ursula von der Leyen van de Europese Commissie om het PFAS-restrictievoorstel onverkort te ondersteunen.

EurEau vindt dat het restrictievoorstel volledig in lijn is met de Europese ‘Chemicals Strategy for Sustainability’ en benadrukt de urgentie van het aanpakken van PFAS-verontreiniging om de volksgezondheid en het milieu te beschermen. De Europese Green Deal kan volgens EurEau niet slagen zolang er PFAS worden geproduceerd en gebruikt: "PFAS zijn overal in onze omgeving aanwezig en zijn inmiddels doorgedrongen tot het oppervlakte- en grondwater, de bodem, ons voedsel en zelfs tot in moedermelk."

De Europese Voedselveiligheidsautoriteit (EFSA) heeft PFAS – vaak aangeduid als 'forever chemicals' – aangemerkt als een ernstig gezondheidsrisico, waardoor dringende actie van de watersector nodig is. De uitdagingen die PFAS-vervuiling veroorzaakt, zijn volgens EurEau veelzijdig en vormen flinke obstakels voor het halen van de doelstellingen van de Europese Green Deal. De waterkoepel ziet problemen op vijf terreinen: technologische hindernissen, gevolgen voor de circulaire economie, ongewenste afhankelijkheid van derde landen, milieu-impact en financiële lasten.

Enorme zuiveringsinspanning
Zo is verwijdering van PFAS uit ruw drinkwater technologisch zeer uitdagend – en nu nog praktisch onmogelijk voor afvalwater. Het vergt veel middelen en energie, waarbij 10 tot 20 procent extra ruw water nodig is en de uitstoot van broeikasgassen aanzienlijk toeneemt.

Actieve kool, vaak gebruikt voor de verwijdering van PFAS, wordt grotendeels geïmporteerd uit China. Hierdoor ontstaat een ongewenste afhankelijkheid van buitenlandse leveranciers voor de behoeften van vitale infrastructuur, aldus EurEau. Voorts vernietigen de huidige technologieën de PFAS niet, maar genereren ze verontreinigde reststoffen met hoge concentraties PFAS, die veilig moeten worden afgevoerd. Deze situatie bedreigt de klimaat- en energiedoelstellingen van de EU en de veerkracht van watersysteem.

Daarnaast belemmeren PFAS in afvalwaterstromen en rioolslib de terugwinning en recycling van voedings- en grondstoffen, wat de transitie naar een circulaire economie ondermijnt. Initiatieven voor waterhergebruik worden bedreigd, waardoor bijvoorbeeld boeren in heel Europa in de knel dreigen te komen. Bovendien strekt PFAS-verontreiniging zich inmiddels verder uit dan alleen de waterbronnen.

Zeer mobiel
De meeste PFAS zijn zeer mobiel en bereiken het aquatische milieu via meerdere wegen. Veel waterlichamen zullen niet voldoen aan de toekomstige milieukwaliteitsnormen voor PFAS, waardoor ecosystemen, visserij, toerisme, landbouw en waterdiensten en uiteraard de menselijke gezondheid ernstig worden bedreigd. Het Europese doel van nulvervuiling blijft volgens EurEau door PFAS nog vele decennia onbereikbaar.

En terwijl de PFAS-producenten buiten schot blijven, worden de enorme kosten voor de verwijdering van deze chemicaliën uit het water en voor het bijkomende afvalbeheer afgewenteld op de watergebruikers. Hierdoor komt de betaalbaarheid van essentiële diensten in gevaar, met name voor kwetsbare gemeenschappen, aldus EurEau. Volgens de koepel moet de Commissie nú in actie komen, om toekomstige generaties te beschermen.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.