secundair logo knw 1

RIWA-Maas en RIWA-Rijn publiceerden vandaag hun jaarverslag over het jaar 2020. In hun verslagen dringen ze aan op meer internationale samenwerking en meer transparantie bij de verlening van vergunningen. RIWA-Rijn dringt specifiek aan op strengere eisen voor lozingen van ongewenste stoffen. RIWA-Maas vraagt aandacht voor de waterbeschikbaarheid in de Maas.

In haar jaarverslagen concluderen de twee RIWA’s, verenigingen van rivierwaterbedrijven in het stroomgebied van respectievelijk de Rijn en de Maas, dat de al langer lopende strijd om meer transparantie bij het verlenen van vergunningen voor lozingen op het water, nog niet is afgerond. “Maar er zijn ook lichtpuntjes”, zegt Maarten van der Ploeg, Directeur RIWA-Maas.

Vergunningen
Bij de ontwikkeling van de ‘Atlas van de Schone Maas’ werkt RIWA-Maas samen met onder andere drinkwaterbedrijven, waterschappen en Rijkswaterstaat Zuid-Nederland. Die laatste organisatie is begonnen om de vergunningsverlening openbaar te maken. Plannen om hetzelfde te doen voor het stroomgebied van de Rijn, zijn in ontwikkeling. Gerard Stroomberg, directeur RIWA-Rijn, noemt dat belangrijk: “transparantie is nodig om aanvragers en vergunningen te sensibiliseren voor het feit dat de rivieren drinkwaterbronnen zijn. Als wij als sector mee kunnen kijken bij de vergunningsverlening, en dat hoeft echt niet elke keer, leidt dat uiteindelijk tot betere vergunningen.”

Alleen transparantie is namelijk niet genoeg, stelt ook Van der Ploeg. De tot nu toe openbaar gemaakte vergunningen zijn volgens hem namelijk vaak verouderd. “Vergunningen dienen feitelijk om de vijf tot 10 jaar herzien te worden. Het is dus belangrijk om het systeem van herziening en verbetering van vergunningen structureel toe te blijven passen, zodat vergunningen actueel en relevant blijven.”

Moeilijk afbreekbare stoffen
Het beperken van het lozen van moeilijk afbreekbare stoffen, is voor de RIWA-directeuren een belangrijk onderwerp in hun jaarverslagen. “Alle lampen staan op rood voor de eisen uit de Kaderrichtlijn”, zegt Van der Ploeg. “Dat is overal in Nederland zo. In de hoofdstroom van de Maas is de kwaliteit de afgelopen jaren wel verbeterd. Maar de zorgen over opkomende stoffen nemen juist toe.”

Die beoordeling deelt ook Stroomberg. De kwaliteit van de Rijn lijkt de afgelopen twee jaar licht verbeterd. Maar het vereiste niveau van zuivering van het Rijnwater is nog steeds hoger dan
dat van het jaar 2000, toen de KRW werd ingevoerd. “Daarom zijn wij bezorgd over de plannen in Duitsland om grootschalig lithium te winnen uit geothermisch bronwater in het
gebied tussen Bazel en Karlsruhe. “De concentraties nu zijn al op maximaal niveau. Daarom vragen wij hier echt aandacht voor bij de verlening vergunningen voor nieuwe activiteiten.”

Waterbeschikbaarheid
RIWA-Maas wijst er in haar jaarrapport op dat de klimaatverandering zal leiden tot meer extremen in de Maasafvoer. Van der Ploeg: “Een beperkte beschikbaarheid van water in de Maas kan echt een probleem worden. Dat is politiek helaas nog geen prioriteit. Na het IPCC-rapport werd vooral gekeken naar de stijging van de zeespiegel, maar aan de andere kant van Nederland hebben we ook een probleem. De periodes van lage Maasafvoer worden naar verwachting langer en extremer en dat heeft direct gevolgen voor de waterkwaliteit. Hier hebben we echt meer onderzoek en een internationale dialoog nodig om tot oplossingen te komen.”

 

MEER INFORMATIE
Jaarverslag RIWA-Maas
Jaarverslag RIWA-Rijn

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.