secundair logo knw 1

De Atlantische of Europese zalm is nu ‘bijna bedreigd’ I foto: William W. Hartley (U.S. Fish & Wildlife Service) via Wikimedia Commons

Zo’n 25 procent van de zoetwatervissoorten wordt wereldwijd bedreigd met uitsterven. Dat geldt nog niet voor de Atlantische zalm maar de populatie van deze soort is in vijftien jaar tijd wel flink achteruitgegaan, onder meer als gevolg van de klimaatverandering. Dit blijkt uit de nieuwe versie van de IUCN Rode Lijst.

De International Union for Conservation of Nature (IUCN) heeft deze update op 11 december gepresenteerd bij de VN-klimaatconferentie COP28 in Dubai. Er staan nu 157.190 dieren- en plantensoorten op de Rode Lijst die sinds 1963 wordt bijgehouden. Daarvan worden er 44.016 (28%) met uitsterven bedreigd.

Klimaatverandering belangrijke bedreiging
De lijst bevat de eerste uitgebreide beoordeling van hoe het wereldwijd met zoetwatervissen gaat. Van de 14.898 beoordeelde soorten worden er 3.086 (25%) bedreigd. Volgens IUCN hebben de gevolgen van de klimaatverandering een grote invloed op ten minste 17% van de bedreigde zoetwatervissoorten. Het gaat onder andere om de verschuiving van seizoenen, de daling van het waterpeil, en de stijging van de zeespiegel die ervoor zorgt dat meer zeewater doordringt in rivieren.

Andere veelvoorkomende bedreigingen zijn vervuiling, dammen, waterwinning, overbevissing, invasieve soorten en ziekten. Als voorbeeld wordt de Brycinus ferox genoemd. Deze vissensoort uit de familie van de Afrikaanse karperzalmen komt voor in het Keniaanse Turkanameer en is voor bewoners van groot economisch belang. De status is in de nieuwe lijst van ‘niet bedreigd’ naar ‘kwetsbaar’ gegaan. Dat komt door overbevissing, aantasting van het leefgebied als gevolg van klimaatverandering en de aanwezigheid van dammen waardoor minder zoet water het meer instroomt.

Flinke afname van populatie Atlantische zalm
Ook de status van de Atlantische ofwel Europese zalm (Salmo salar) is erop achteruitgegaan: van ‘niet bedreigd’ naar ‘bijna bedreigd’. De wereldwijde populatie is met 23% afgenomen tussen 2006 en 2020. De Atlantische zalm komt nu nog slechts voor in een klein deel van de rivieren in Noord-Europa en Noord-Amerika waar de vis een eeuw geleden leefde.

Er zijn diverse bedreigingen tijdens de langeafstandsmigraties tussen zoetwater- en mariene biotopen: onder meer klimaatverandering, dammen en andere barrières, watervervuiling en sedimentatie (voornamelijk door houtkap en landbouw) en voortplanting met ontsnapte gekweekte zalm. Een belangrijke toenemende bedreiging is de roze zalm. Deze invasieve soort verspreidt zich snel in het noorden van Europa.

Van vitaal belang voor zoetwaterecosystemen
Medevoorzitter Kathy Hughes van de Freshwater Fish Specialist Group van IUCN SSC wijst erop dat zoetwatervissen meer dan de helft van alle bekende vissoorten ter wereld uitmaken. “Een enorm aantal aangezien zoetwaterecosystemen slechts 1% van de globale aquatische habitat beslaan. Deze soorten maken integraal deel uit van het ecosysteem en zijn van vitaal belang voor de veerkracht ervan.”

Miljarden mensen zijn volgens Hughes afhankelijk van zoetwaterecosystemen en miljoenen mensen voor hun levensonderhoud van visserij. “Ervoor zorgen dat zoetwaterecosystemen goed worden beheerd, vrij kunnen blijven stromen met voldoende water en een goede waterkwaliteit behouden is essentieel om de achteruitgang van soorten een halt toe te roepen. En ook om te zorgen voor voedselzekerheid, levensonderhoud en economische voorspoed in een klimaatbestendige wereld.” 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Vorig jaar 50m3 verbruikt dus mijn best gedaan en terug naar 30m3. Rekening 157.50 waarvan 31 voor water en de rest belasting en rechten. Denkt u nu echt dat ik dit jaar op een kuub meer of minder kijk. Ik geef t gras weer lekker water van de zomer.
Helemaal eens met deze opinie van Herman van Dam. Ik zou de totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit bij grootschalige infiltratie nog willen toevoegen als tegenargument. Vanwege de enorme reponstijd vergroot je het risico op grootschalige grondwateroverlast gigantisch als je in het grootste deelsysteem van de Veluwe gaat infiltreren. De enorme schade die afgelopen jaar is opgetreden (en nog steeds oploopt) rond de Veluwe door excessieve natuurlijke infiltratie (alle neerslagrecords verbroken) mag daarvoor in mijn beeld als empirische waarschuwing worden opgevat.
Goed verhaal Herman, vanuit de hydrologie en het belang van de vegetatie
Is dit niet wat eenzijdige berichtgeving? Op Wikipedia staat te lezen: "Op 29 mei 2024 werd bekend dat door The Ocean Cleanup voor de 100e keer plastic afval uit de Grote Oceaan gehaald is. In totaal werd er met die 100 keren 385.000 kilogram opgevist" waarbij wordt verwezen naar nu.nl. Zelfs als de 11,5 miljoen kilo gehaald is (30 keer zo veel als in het geciteerde bericht) dan is dat nog steeds geen 1 procent van de geschatte hoeveelheid plastic in de oceanen (2-8 miljoen ton, volgens schattingen VN). Maar wat voor ons technologen denk ik zeer interessant is en ook in dit vakblad aandacht verdient, zijn de onbedoelde mogelijke schadelijke effecten voor het zeeleven. Hierover is een congres in Liverpool geweest in 2020. Mogelijk is er inmiddels meer onderzoek naar gedaan. In een artikel uit 2020 legde De Correspondent bloot welke keerzijdes er aan een goedwillende techniek als de Ocean Cleanup kunnen zitten en het spanningsveld tussen iets willen oplossen en de vraag voldoende breed in kaart hebben (https://decorrespondent.nl/11379/niemand-weet-welk-probleem-the-ocean-cleanup-eigenlijk-oplost/4ab9e62f-1927-0845-3b42-426dba6ac6b3). Een hoekje ethiek der techniek zou niet misstaan in een vakblad als H2O, lijkt me.