secundair logo knw 1

RWZI Apeldoorn | Foto: EFGF

Op de rioolwaterzuivering Apeldoorn kan het midden- en kleinbedrijf sinds vorige week watergerelateerde innovatieve processen of technologieën testen. Op het terrein van de rwzi zijn daartoe een onderzoeksruimte en kantoorvoorzieningen ingericht.

De testlocatie in Apeldoorn maakt deel uit van een Europees Water Test Netwerk. Dit netwerk bestaat uit 12 testlocaties in landen als Nederland, België, Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Ierland en Schotland. Op de testlocaties krijgen bedrijven, die zelf niet over de benodigde faciliteiten beschikken, de kans nieuwe technieken of ideeën op gebied van water te testen.

De testlocatie in Apeldoorn is een initiatief van waterschap Vallei en Veluwe en Cleantech Regio, een samenwerkingsverband van onderwijs, overheden en en ondernemers in acht gemeenten rond Zutphen, Deventer en Apeldoorn. “Er waren een aantal vragen van bedrijven binnengekomen waar we niet aan konden voldoen,” vertelt Yvonne Vlek van het waterschap. “Daarom was het voor ons een interessante kans om mee te draaien in dit Europese project.”

Vouchers
Elk bedrijf dat een test wil doen, heeft eigen wensen en behoeften. Via vouchers van het Europese programma kan het bedrijven diensten, bijvoorbeeld laboratoriumanalyses of onderzoeksadvies, inhuren. Vlek: “De bedrijven dienen hun eigen installaties mee te brengen. De vouchers kunnen bijvoorbeeld gebruikt worden om apparatuur te huren.”

Waterschap Vallei en Veluwe stelt de testlocatie ter beschikking, Cleantech Regio spant zich in om bedrijven te interesseren. “Er is in de regio behoefte aan een laagdrempelige locatie om zulke testen te doen,” zegt Marcel van der Maal van Cleantech Regio. Dat blijkt volgens Van der Maal ook wel uit de eerste reacties. “Ik weet al van geïnteresseerde bedrijven, die testen doen over bijvoorbeeld het vaststellen van legionella of het verwerken van slib”.

Vijf geïnteresseerde bedrijven
Verdeeld over de 12 testlocaties in Europa is het de bedoeling dat 120 MKB-bedrijven in totaal 90 testen uitvoeren en dat 30 van die testen leiden tot een product dat vermarkt kan worden. Vlek: “We hebben nog tweeënhalf jaar de tijd binnen dit Europese programma. Het is een ambitieus, maar realistisch doel. Na een paar dagen hebben zich al vijf geïnteresseerde bedrijven gemeld. Dat is een hoopvol begin”.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Vorig jaar 50m3 verbruikt dus mijn best gedaan en terug naar 30m3. Rekening 157.50 waarvan 31 voor water en de rest belasting en rechten. Denkt u nu echt dat ik dit jaar op een kuub meer of minder kijk. Ik geef t gras weer lekker water van de zomer.
Helemaal eens met deze opinie van Herman van Dam. Ik zou de totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit bij grootschalige infiltratie nog willen toevoegen als tegenargument. Vanwege de enorme reponstijd vergroot je het risico op grootschalige grondwateroverlast gigantisch als je in het grootste deelsysteem van de Veluwe gaat infiltreren. De enorme schade die afgelopen jaar is opgetreden (en nog steeds oploopt) rond de Veluwe door excessieve natuurlijke infiltratie (alle neerslagrecords verbroken) mag daarvoor in mijn beeld als empirische waarschuwing worden opgevat.
Goed verhaal Herman, vanuit de hydrologie en het belang van de vegetatie
Is dit niet wat eenzijdige berichtgeving? Op Wikipedia staat te lezen: "Op 29 mei 2024 werd bekend dat door The Ocean Cleanup voor de 100e keer plastic afval uit de Grote Oceaan gehaald is. In totaal werd er met die 100 keren 385.000 kilogram opgevist" waarbij wordt verwezen naar nu.nl. Zelfs als de 11,5 miljoen kilo gehaald is (30 keer zo veel als in het geciteerde bericht) dan is dat nog steeds geen 1 procent van de geschatte hoeveelheid plastic in de oceanen (2-8 miljoen ton, volgens schattingen VN). Maar wat voor ons technologen denk ik zeer interessant is en ook in dit vakblad aandacht verdient, zijn de onbedoelde mogelijke schadelijke effecten voor het zeeleven. Hierover is een congres in Liverpool geweest in 2020. Mogelijk is er inmiddels meer onderzoek naar gedaan. In een artikel uit 2020 legde De Correspondent bloot welke keerzijdes er aan een goedwillende techniek als de Ocean Cleanup kunnen zitten en het spanningsveld tussen iets willen oplossen en de vraag voldoende breed in kaart hebben (https://decorrespondent.nl/11379/niemand-weet-welk-probleem-the-ocean-cleanup-eigenlijk-oplost/4ab9e62f-1927-0845-3b42-426dba6ac6b3). Een hoekje ethiek der techniek zou niet misstaan in een vakblad als H2O, lijkt me.