De Vlaams/Nederlandse tv-serie ‘Als de dijken breken’, in Nederland op het scherm gebracht door de EO, blijkt een groot kijkcijfersucces. De eerste aflevering (op 5 november) werd bekeken door 1,69 miljoen mensen, de tweede (afgelopen zaterdag) door 1,67 miljoen.
Zulke cijfers zijn vrij ongewoon voor een Nederlandse dramaserie, zeker als deze rond dit tijdstip op een zaterdagavond wordt uitgezonden. De serie, over de gevolgen van een watersnood in het westelijk deel van Vlaanderen en in de Nederlandse Randstad, komt qua kijkcijfers op gelijke hoogte van een populaire tv-kwis als ‘Ik hou van Holland’. Ook de recensies in de media en de vele reacties op Twitter zijn positief.
De Nederlandse waterschappen maken zich al jaren zorgen over gebrek aan ‘awareness’ onder de Nederlandse bevolking. Ze werden daarin in 2014 bevestigd door een rapport van de OESO, die ook al concludeerde dat de gemiddelde Nederlander zich heel weinig bewust is van hetgeen allemaal gedaan moet worden om ons droge voeten te blijven houden.
In de serie ligt – mede vanwege de kosten – geen zwaar accent op de ramp zelf, het aantal computeranimaties blijft relatief beperkt. In plaats daarvan wordt de kijker meegenomen in vijf verhaallijnen van mensen die de gevolgen van de ramp direct ondervinden. Een daarvan is het verhaal van minister-president Hans Kreuger (Gijs Scholten van Aschat), die moest omgaan met het dilemma ‘evacueren of niet’ en die ook zijn eigen familie graag in veiligheid wil brengen.
“Wat mij betreft nu al de beste, nieuwe Nederlandse dramaserie van het jaar”, schrijft Hanna Bervoets maandagochtend in de Volkskrant. “Spannende scènes, topacteurs en – belangrijk voor een geslaagd rampenepos – redelijk geslaagde personages.” De serie is het geld dat eraan werd besteed zeker waard, aldus Bervoets.
Ook Angela de Jong van het AD is lovend: “Complimenten aan de makers hoe ze het in beeld brengen. Ze houden het – slim! – veelal klein met camerashots van ramen die gegeseld worden door apocalyptische hoosbuien. Maar ook de spectaculaire fragmenten van de golven die door de zeewering heenbeuken, de spuikom in België, die overloopt en auto’s die onder water staan, zien er goed uit.” Haar conclusie: “Goed voor mijn nachtrust is ‘Als de dijken breken’ niet.”
De volgende (derde) aflevering van ‘Als de dijken breken’ wordt uitgezonden op zaterdag 19 november vanaf 20.25 uur uur op NPO 1. Eerdere afleveringen zijn terug te zien op NPO.nl.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.