Drinkwaterbedrijf Oasen en hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard gaan hun bedrijfsprocessen op elkaar afstemmen om de reststroom die bij Oasen vrijkomt bij membraanfiltratie te kunnen verwerken. De samenwerkingsovereenkomst werd vorige week ondertekend.
In Krimpen aan de Lek gaat het hoogheemraadschap de reststroom uit het nieuwe waterzuiveringsstation van Oasen verwerken tot schoon oppervlaktewater. De nieuwe waterzuivering van het drinkwaterbedrijf werkt op basis van membraanfiltratie. Deze methode scheidt het water in twee stromen: drinkwater en een reststroom.
Eerdere pogingen van Oasen om een eigen zuivering te bouwen voor de reststroom bleken te complex. "Samenwerking in de waterketen lag daarom voor de hand," zegt Oasen-woordvoerder Joost van Luijt. De reststroom zal via het riool naar de afvalwaterzuivering van het hoogheemraadschap worden gevoerd en daar verder worden verwerkt. "Technisch zijn we er al helemaal klaar voor. De eerste maanden van 2017 gebruiken we nog om alles te testen en in april of mei gaan we volledig draaien."
Volgens Van Luijt is gekozen voor de maatschappelijk meest voordelige aanpak. Het drinkwaterbedrijf benut immers een bestaande afvalwaterzuivering en hoeft er geen bij te bouwen. "Daarnaast is het bijzondere aan deze samenwerking dat organisaties die tot nu toe naast elkaar werkten, nu echt de handen ineen slaan, ook op technisch gebied. Zo maken we een begin met verdergaande integratie in de waterketen."
Wat Oasen betreft, blijft de intensieve samenwerking in de waterketen namelijk niet beperkt tot Krimpen aan de Lek. Hoewel er nog geen concrete plannen zijn, verwacht Van Luijt in de toekomst soortgelijke partnerschappen ook bij andere waterzuiveringsstations. "Wij werken veel in het westen van het land. Het water dat onze zuiveringsinstallaties binnenkomt, zal gaan verzilten. Membraanfiltratie is dan een geschikte techniek om van dat zoute water schoon drinkwater te maken. Voor deze reststromen willen dan we ook binnen de waterketen oplossingen vinden."
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.