De partners in het project Schone Maaswaterketen houden een praktijkproef met een innovatieve techniek om water te zuiveren van microverontreinigingen. Daarbij wordt poederkool gebruikt.
Is het mogelijk om op grote schaal microverontreinigingen als medicijnresten en gewasbestrijdingsmiddelen te verwijderen door actieve kool toe te voegen tijdens de rioolwaterzuivering? Deze vraag staat centraal bij een praktijkproef van het project Schone Maaswaterketen. Hierin werken drinkwaterbedrijven, waterschappen, het kenniscentrum STOWA en het ministerie van Infrastructuur en Milieu samen.
“We testen een nieuwe techniek die alleen in Zwitserland is uitgeprobeerd”, vertelt Jelle Roorda, manager Samenwerking Waterketen bij Evides Waterbedrijf. “Er wordt actieve poederkool toegevoegd tijdens het normale afvalwaterzuiveringsproces. Deze koolstof kan microverontreinigingen aan zich binden.”
Nu zijn technieken beschikbaar die microverontreinigingen met nazuivering verwijderen, bijvoorbeeld met behulp van een ozoninstallatie. Dit is volgens Roorda een dure en niet altijd effectieve oplossing. “Het kost alleen al 10 cent per kubieke kilometer om water naar de nazuiveringsinstallatie te pompen. En wanneer het hard regent, wordt een deel van het rioolwater niet gezuiverd. De techniek met poederkool is eenvoudiger toe te passen, goedkoper en effectiever. De verwachting is dat hiermee meer dan 80 procent van de medicijnresten wordt verwijderd.”
De praktijkproef vindt plaats bij de rioolwaterzuiveringsinstallatie Papendrecht van waterschap Rivierenland. Deze installatie heeft twee gescheiden maar identieke zuiveringsstraten. “Aan de ene straat voegen we poederkool toe, aan de andere niet”, zegt Roorda. “Zo kunnen we precies het verschil meten.” De proef duurt negen maanden. Roorda verwacht er veel van. “We zijn er net mee begonnen en zien bij lage doseringen al een gunstig effect op de waterkwaliteit.”
Roorda noemt nog een ander positief gevolg. De samenwerking tussen de drinkwaterbedrijven en waterschappen langs de Maas wordt erdoor versterkt. “Vroeger waren het twee gescheiden werelden. Maar anno 2016 hebben we elkaar gevonden in een gezamenlijk streven naar het schoner maken van de rivier. Dat zorgt bij iedereen voor veel energie. De praktijkproef is een mooi voorbeeld.” Roorda besluit met een oproep: “De watersector neemt met het project Schone Maaswaterketen haar verantwoordelijkheid. Wij dagen alle partijen in de medicijnketen uit om hetzelfde te doen, van zorgsector tot farmacie. Voorkomen is altijd nog beter dan genezen.”
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.