De jaarlijkse rapportage van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) over de kwaliteit van ons drinkwater bevestigt wat de Gezondheidsraad begin november constateerde: in 1,08 procent van de monsters blijkt het loodgehalte hoger dan de norm van 10 microgram per liter.
Dat komt vooral door de loden leidingen en kranen die in huizen van voor 1960 soms nog aanwezig zijn. Voor leidingen binnenshuis zijn de eigenaren zelf verantwoordelijk.
In zijn advies ‘Loodinname via kraanwater’ trok de Gezondheidsraad hierover aan de bel. Hoge concentraties lood zijn schadelijk voor de gezondheid, vooral bij zuigelingen en jonge kinderen. Maar ook volwassenen lopen een grotere kans op hart- en vaataandoeningen en nierproblemen, aldus de raad.
Minister Cora van Nieuwenhuizen van Infrastructuur en Waterstaat vroeg daarop de ILT om de overschrijdingen inzichtelijk te maken. In zijn jaarrapportage over 2018 brengt de inspectie daarom voor het eerst ook de individuele loodmetingen over de afgelopen vier jaar in beeld.
-advertentie-
Gemiddelde loodgehalte
In 95 (1,08 procent) van de 8.820 monsters bleek het gehalte hoger dan de norm van 10 microgram per liter. De meeste overschrijdingen telde Dunea, bij Waterbedrijf Groningen, Waterleiding Maatschappij Limburg en Oasen was er geen enkele overschrijding.
Woordvoerder Fabian Paardekooper noemt het niet verrassend dat de uitkomst van de ILT op vergelijkbare cijfers uitkomt als de Gezondheidsraad. ''We maken gebruik van dezelfde metingen.’’
Net als voorgaande jaren keek de inspectie nu ook naar het gemiddelde loodgehalte per distributiegebied. Voor deze gemiddelden zijn de normen voor lood in 2018 niet overschreden.
99,9 procent
Uit de metingen, die de drinkwaterbedrijven verplicht moeten uitvoeren, blijkt verder dat ons drinkwater vorig jaar – net als in 2017 en 2016 - in 99,9 procent van de gevallen aan de gestelde kwaliteitsnormen voldeed.
Er werden bijna 640.000 metingen uitgevoerd na de laatste zuiveringsstap (‘af pompstation’) en in het distributienet (‘aan het tappunt’). Daarbij was in 672 gevallen (0,1 procent) sprake van een normoverschrijding, maar er waren volgens de inspectie geen directe gevolgen voor de volksgezondheid.
Naast het wettelijk meetprogramma onderzoeken de drinkwaterbedrijven het drinkwater ook na werkzaamheden, klachten en incidenten. Als zij hierbij een normoverschrijding vinden, melden zij dit aan de ILT. In 2018 heeft de ILT 181 van zulke meldingen ontvangen. Drinkwaterbedrijven hebben, hierbij steeds direct de juiste maatregelen genomen, aldus het rapport.
Ontheffingen
Ook voor oppervlaktewater dat gebruikt wordt om drinkwater van te maken, gelden wettelijke normen. Als hierin een verontreinigende stof wordt aangetroffen, moeten drinkwaterbedrijven eerst een ontheffing aanvragen. De ILT verleent een ontheffing alleen als er geen risico is voor de gezondheid van de consument. In 2018 werden veertien ontheffingen verleend.
MEER INFORMATIE
Rapport Drinkwaterkwaliteit 2018
Bericht over advies Gezondheidsraad: Lood in drinkwater nog probleem in tienduizenden huizen met oude leidingen
Bericht over rapport Drinkwaterkwaliteit 2017
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.