De Leeuwarder start-up SusPhos is het tweede bedrijf dat een lening ontvangt van het Waterinnovatiefonds van de Nederlandse Waterschapsbank (NWB). Met dit fonds willen de waterschappen bijdragen aan de verduurzaming van Nederland. SusPhos investeert het geld in een fosfaatrecyclingfabriek in Moerdijk.
De fabriek komt naast de slibverwerkingsinstallatie van Slibverwerking Noord-Brabant (SNB), waarmee SusPhos ook samenwerkt. De start-up ontwikkelde een technologie om fosfaat terug te winnen uit slibas, een restproduct dat ontstaat na de verbranding van rioolwaterzuiveringsslib. De ambitie is om minstens 80 procent van het in slibas aanwezige fosfaat terug te winnen.
Cora Uijterlinde"Het terugwinnen van fosfaat uit zuiveringsslib gaat ontzettend belangrijk worden", zegt secretaris Cora Uijterlinde van het NWB Waterinnovatiefonds. "In Duitsland is daarvoor al wetgeving van kracht."
Niet alleen het milieu is daarbij gebaat, de teruggewonnen grondstof kan ook worden verkocht als gerecycled fosfaatproduct voor de landbouw en de chemie. "En dat is nodig, want de voorraad fosfaaterts is eindig", aldus Uijterlinde.
Zero waste
Bijzonder aan de technologie van SusPhos is volgens het NWB Waterinnovatiefonds dat het een ‘zero waste-technologie’ is: het slibas wordt volledig gebruikt. Naast het fosfaatproduct wordt van het restant namelijk nog een tweede product gemaakt, een circulaire cementvervanger.
Daarbij heeft het recyclingproces maar weinig water en chemicaliën nodig en wordt er warmte uit de slibverwerkingsinstallatie gebruikt.
Tot nu toe heeft SusPhos de technologie vooral op pilotschaal toegepast. Afgelopen februari maakte het bedrijf bekend samen met SNB een fosfaatrecyclingfabriek te gaan bouwen om de stap naar grootschalige productie te kunnen maken. Eind 2027 moet deze fabriek draaien, maar daarvoor is nog wel geld nodig.
Waterschappen
Hoeveel de lening van het NWB Waterinnovatiefonds precies bedraagt, wil Uijterlinde niet zeggen. "Maar het maximumbedrag voor een lening bij het fonds is 2 miljoen euro. Dat heb je als start-up niet zomaar op de plank liggen. En reguliere investeerders zijn vaak niet bereid het risico te nemen."
Het Waterinnovatiefonds, dat eind 2020 werd opgericht, ziet hier 'een gat in de markt', aldus de secretaris. "Wij willen innovatieve en duurzame projecten die anders moeilijk van de grond komen met een lening door ‘the valley of death’ halen. Het gaat wel altijd om cofinanciering: er moeten een of meerdere waterschappen zijn die ook investeren."
In het geval van SusPhos zijn dat er maar liefst zeven: de waterschappen Aa en Maas, Brabantse Delta, De Dommel, Limburg, Scheldestromen, Vechtstromen en het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden. Zij zijn alle aandeelhouder van SNB.
De eerste lening verstrekte het NWB Innovatiefonds vorig jaar aan het project Torwash, dat zich richt op slibloze zuivering. Hiervoor was cofinanciering van de waterschappen Aa en Maas, Zuiderzeeland en Rivierenland.
REACTIE SUSPHOS
"Wij zijn erg trots op deze financiering", laat ceo Marissa de Boer van SusPhos weten. "De NWB is in onze industrie een essentiële speler voor het verduurzamen van de afvalwaterketen. Dat die ons steunt in onze doelstelling is daarom enorm belangrijk voor ons."
De fabriek in Moerdijk is straks de eerste fabriek waar de SusPhos-techniek gebruikt wordt, aldus De Boer. "Dat betekent dat er veel tijd gaat zitten in research en vooral development. Deze financiering is bedoeld voor development, zoals de engineering, de afspraken met de keten en bijvoorbeeld de milieuvergunning."
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.