Door de sterk gestegen WOZ-waarde van woningen betalen huishoudens een steeds groter deel van de waterschapslasten. Dat stelt de Vereniging Eigen Huis. Ze dringt bij de waterschappen aan op een eerlijker, duidelijker en duurzamer belastingstelsel.
De vereniging stelt vast dat de toename van de WOZ-waarde van bedrijfspanden fors achterblijft bij die van woningen. Die sterk uiteenlopende waardeontwikkeling is nadeling voor huishoudens, aldus de VEH. Omdat de hoogte van de waterschapsheffing voor zowel woningen als bedrijven is gebaseerd op de WOZ-waarde, betalen huishoudens door de sterkere stijging van deze waarde voor woningen een steeds groter deel van de waterschapslasten. Dat is nu al gemiddeld 80 procent van de totale watersysteemheffing, aldus de VEH.
Dit jaar gaan de WOZ-waarden van woningen met bijna 9 procent omhoog, terwijl die van bedrijfspanden met 1 procent stijgen. Over een periode van 5 jaar (2015 tot 2020) is het oplopende verschil zelfs ‘schrijnend hoog’, aldus de VEH. “De gemiddelde WOZ-waarden van woningen stegen in die periode met ruim 24 procent terwijl de gemiddelde WOZ-waarden van bedrijfspanden in diezelfde 5 jaren bijna 3 procent daalden.”
De huidige berekeningssystematiek met de WOZ-waarde als grondslag, is volgens de VEH een weeffout in het belastingstelsel van de waterschappen. "En die weeffout zit ons al jaren dwars", zegt Nico Stolwijk van de VEH. “De lastenverdeling tussen huishoudens en bedrijven moet eerlijker. Waterschappen kunnen hierbij een voorbeeld nemen aan gemeenten; ook die hebben te maken met dezelfde WOZ-waardeverschillen, maar zij hanteren voor woningen een ander tarief dan voor bedrijfspanden."
De vereniging dringt er bij de Unie van Waterschappen op aan om de herziening van het tariefstelsel die nu plaatsheeft, aan te grijpen om de weeffout te herstellen.
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.