Ewout van Galen is benoemd tot de nieuwe directeur-bestuurder van Stichting De Noordzee. Hij volgt Wytske Postma op die onlangs haar functie als directeur inruilde voor de rol van campagneleider bij de nieuwe politieke partij Nieuw Sociaal Contract.
Ewout van GalenMet Van Galen heeft Stichting De Noordzee een bekende als nieuw boegbeeld; hij is 4 jaar al werkzaam bij de stichting als hoofd programma’s.
Sinds zijn aantreden speelde Van Galen een rol in de uitvoering van het Noordzeeakkoord, schrijft de stichting. In dit akkoord hebben verschillende stakeholders afspraken gemaakt over de drie transities die gaande zijn op de Noordzee: de voedsel-, energie- en natuurtransitie. “Stichting De Noordzee gelooft dat een gezonde Noordzeenatuur de basis is voor natuurvriendelijke energie en voedsel uit zee. In Ewout heeft Stichting De Noordzee een passend boegbeeld gevonden om de stem van de Noordzee te vertolken.”
Bij zijn benoeming schetst de nieuwe stichtingsdirecteur een somber beeld van de Noordzee: “Het wordt steeds drukker op de Noordzee, werkelijk álles komt er samen. Naast de enorme uitrol van windturbines op zee, zowel in het Nederlandse deel als daarbuiten, en steeds meer en grotere scheepvaart, zijn er meer menselijke drukfactoren, zoals sleepnetvisserij, zandwinning en ondergrondse CO2-opslag. Deze industriële activiteiten vinden plaats in een ecosysteem dat al verzwakt is door jaren van onverantwoord menselijk gebruik. Dit heeft op allerlei manieren negatieve impact op de natuur van de Noordzee. Er is habitatverlies voor verschillende diersoorten, de biodiversiteit neemt af, en de zee is vervuild.”
Om de balans te herstellen is onderzoek en monitoring naar de opgetelde effecten van menselijk gebruik van groot belang, stelt de nieuwe directeur. “Ook zijn investeringen in een stillere scheepvaart, een duurzamere visserij en een natuurpositieve windsector noodzakelijk.”
LEES OOK
Wytske Postma wordt campagneleider NSC en stopt bij Stichting Noordzee
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.