Philipp Keller stopt als dagelijks bestuurslid van waterschap Scheldestromen. “De laatste tijd waren er vaker verschillende inzichten op inhoudelijk en strategisch gebied tussen mij en een deel van het dagelijks bestuur”, zegt hij in een verklaring.
Philipp KellerKeller (Fractie Bedrijven) treedt 1 oktober terug. Hij heeft zich sinds het begin van de huidige bestuursperiode in 2019 ontfermt over waterkeringen en klimaatadaptatie. Een zware portefeuille gezien de opgave om voor 2050 114 kilometer dijk te versterken, een project dat naar schatting 1,5 miljard euro kost. Het waterschap maakt zich zorgen over de financiering, ook al wordt 90 procent bekostigd vanuit het Hoogwaterbeschermingsprogramma.
De aanpak van de uitdagingen waar Scheldestromen voor staat, vraagt om ‘innovatie, visie en strategisch denken’ aldus Keller. Hij wil dan ook ‘een effectieve en toekomstgerichte aanpak met de juiste bestuurlijke cultuur en bestuurlijk lef’. Voor die koers kreeg hij de handen niet op elkaar binnen het dagelijks bestuur, getuige zijn verklaring dat er ‘vaker verschillende inzichten op inhoudelijk en strategisch gebied’ waren.
Het dagelijks bestuur betreurt het besluit van Keller om te stoppen. “Het bestuur waardeert zijn betrokkenheid in de afgelopen periode zeer. We zijn hem in het bijzonder erkentelijk voor zijn prestaties in het kader van de dijkversterking Hansweert en op het gebied van het Hoogwaterbeschermingsprogramma. De manier waarop de heer Keller ervoor heeft gezorgd dat de subsidieaanvraag werd voorbereid is knap werk. Hierdoor werd de subsidieaanvraag nagenoeg volledig toegekend”, zegt dijkgraaf Toine Poppelaars onder meer in een verklaring.
Keller behoudt zijn bedrijfszetel in de algemene vergadering. Het dagelijks bestuur beraadt zich over de waarneming van zijn takenpakket.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.