Niels Groot heeft een punt gezet achter zijn carrière bij Dow Chemcials in Terneuzen. Hij ging na een dienstverband van 37 jaar met pensioen, op 2 september was er een ‘dankjewel-bijeenkomst’.
Niels GrootGroot werd onder meer gekenschetst als rolmodel voor zijn openheid en inzet tot samenwerking op het gebied van innovaties en werd hij geroemd om zijn bijdrage aan de ontwikkeling van waterbehandelingstechnieken. Zo was hij actief in diverse regionale, nationale en internationale werkgroepen en commissies op gebied en participeerde in internationale onderzoeksprojecten.
Zijn kennis deelde hij vaak als spreker op congressen en themadagen en als lector aan de HZ University of Applied Sciences, waar hij bijna 10 jaar lang leiding gaf aan het lectoraat Water Technology. Tijdens de gastlessen op onder andere de TU Delft, bracht hij zijn visie en kennis over op nieuwe generatie wetenschappers. Groot promoveerde zelf in 1984 in de chemische technologie.
Voor Dow Chemicals leverde hij als waterspecialist een belangrijke bijdrage aan de waterstrategie van het chemiebedrijf. Op het gebied van zoetwatervoorziening, watergebruik, waterbehandeling, afvalwaterbehandeling en waterhergebruik in de industrie zijn door Niels’ visie, kennis en doorzettingsvermogen grote stappen gezet, schrijft het concern. “Niet alleen Dow Terneuzen, maar ook andere productielocaties van Dow en andere bedrijven hebben hierdoor significante bijdragen kunnen leveren aan een efficiënter gebruik van zoetwater binnen de industrie.”
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.