secundair logo knw 1

Circulaire koplopers stuiten op lineaire barrières, leest u in deze H2O. Voor de waterschappen en drinkwaterbedrijven is de transitie naar een circulaire bedrijfsvoering een worsteling. Experimenten genoeg, maar het probleem zit ‘m in de overgang naar de gangbare fase, zei Sander Mager, bestuurder van waterschap Amstel Gooi en Vecht tijdens een werkbezoek van Europarlementariër Jan Huitema aan de rioolwaterzuivering Amsterdam West. 

door Bert Westenbrink

H2O cover nov 2020 lang 180 H2O november 2020Huitema, rapporteur Circulaire Economie voor het Europese Parlement, kwam in september naar Amsterdam om te horen hoe het de Nederlandse watersector vergaat in het realiseren van zijn circulaire ambities. Hij trof bestuurders, directeuren en managers van de waterschappen AGV, Aa en Maas, watercyclusbedrijf Waternet, afzetorganisatie AquaMinerals, drinkwaterkoepel Vewin en de Unie van Waterschappen. Ze vertelden hun verhaal. Dat was een relaas van kansen, ambities, innovaties, maar bovenal: frustraties.

Waterschappen en drinkwaterbedrijven kampen met het hardnekkige stempel ‘afval’ dat op stoffen rust die gewonnen worden uit de zuivering van afvalwater, bij de productie van drinkwater en het beheer van sloten, bermen en velden. Met die reststoffen is niets mis, maar de wettelijke afvalstatus zit de circulaire koplopers in de weg: opslag, vervoer, handel en verwerking zijn aan strenge regels gebonden. Hoe kun je vaart maken met je circulaire ambities als je met handen en voeten gebonden bent?

Bevrijd ons van die ketenen, was de boodschap aan Huitema: doe wat aan de Europese End-of-Waste-route ofwel vereenvoudig de regels en procedures om circulaire reststoffen te ontdoen van de afvalstatus. Dat zou flink helpen om deze secundaire grondstoffen een kans te geven in de concurrentie met de lineaire economie, op zich al een opgave want niet alleen hebben primaire grondstoffen een bewezen status, ook moet worden afgerekend met de ‘angst voor afval’ en dienen nieuwe opwerkketens te worden opgetuigd.

Kip 180 vk Dat is de frustratie: met achterstand beginnen aan een wedstrijd die je móet winnen

“We staan bij voorbaat met 5-0 achter”, zegt Olaf van der Kolk van AquaMinerals in deze H2O. Dat is de frustratie: met achterstand beginnen aan een wedstrijd die je móet winnen, zoals vastgelegd in gewichtige documenten als de Green Deal, de routekaart om de economie van de EU duurzaam te maken.

Dat doel is alleen te realiseren met grootschalig hergebruik van materialen en reststoffen. De Europese Commissie lanceerde daartoe in maart het Circular Economy Action Plan, een plan met goede voornemens, maar zonder concrete maatregelen. Als het aan Huitema ligt wordt dat anders. In zijn eerste rapport roept hij de Commissie op werk te maken van een snelle transitie naar een circulaire economie. Hij wil onder meer dat er heldere criteria komen, zodat reststoffen eenvoudiger de ‘einde-afval-status’ kunnen verkrijgen. 

De boodschap is gehoord. Nu de daad bij het woord: reset de afvalstatus.

Bert Westenbrink is hoofdredacteur van H2O media en schrijft het redactioneel in het vakblad

LEES OOK
H2O Actueel: Angst voor afval, juridische obstakels en regelgeving frustreren waterschappen in circulaire ambities
H2O Premium: Circulaire koplopers: Afval? Neeeee, grondstoffen!

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

h2ologoprimair    PODIUM

Podium is een platform voor opinies, blogs en door waterprofessionals geschreven artikelen (Uitgelicht). H2O draagt geen verantwoordelijkheid voor de inhoud van deze bijdragen, maar bepaalt wel of een bijdrage in aanmerking komt voor plaatsing. De artikelen mogen geen commerciële grondslag hebben.

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Duidelijk verhaal Marjolijn
Ik heb het gehele artikel slechts diagonaal gelezen maar wat ik al vast mis is dat het nog steeds geen beleid is om de bedrijven te (gaan) verbieden om ons nog een klein beetje goede gronddrinkwater te ge- of beter misbruiken voor proceskoeling. Hoogstens nog toe te staan in een gesloten circuit waardoor slechts incidenteel moet worden aangevuld en mits de warmte wordt hergebruikt, b.v. voor eigen of wijkverwarming. Zo kun je twee vliegen in een klap slaan (sorry voor de PvdD). En ja, dan moet er ook weer gecontroleerd en gehandhaafd gaan worden. Daar zal de politiek dan weer niet zo blij van worden. 
Vorig jaar 50m3 verbruikt dus mijn best gedaan en terug naar 30m3. Rekening 157.50 waarvan 31 voor water en de rest belasting en rechten. Denkt u nu echt dat ik dit jaar op een kuub meer of minder kijk. Ik geef t gras weer lekker water van de zomer.
Helemaal eens met deze opinie van Herman van Dam. Ik zou de totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit bij grootschalige infiltratie nog willen toevoegen als tegenargument. Vanwege de enorme reponstijd vergroot je het risico op grootschalige grondwateroverlast gigantisch als je in het grootste deelsysteem van de Veluwe gaat infiltreren. De enorme schade die afgelopen jaar is opgetreden (en nog steeds oploopt) rond de Veluwe door excessieve natuurlijke infiltratie (alle neerslagrecords verbroken) mag daarvoor in mijn beeld als empirische waarschuwing worden opgevat.
Goed verhaal Herman, vanuit de hydrologie en het belang van de vegetatie