Vanaf eind volgend jaar wordt in Dordrecht duurzaam bioplastic geproduceerd uit zuiveringsslib, industrieel afvalwater en voedselresten. De samenwerkingspartners, waaronder vijf waterschappen, hebben deze week afspraken gemaakt over de bouw van een proeffabriek als vervolg op het PHARIO-project.
Het plan voor zo’n proeffabriek was begin vorig jaar al bekend, maar het had nogal wat voeten in de aarde om het benodigde budget van 4,5 miljoen euro bijeen te brengen, vertelt projectleider Leon Korving van waterschap Brabantse Delta. Dat bedrag wordt nu, naast diverse subsidiepotjes, ingebracht door het Friese bedrijf Paques, afvalverwerker HVC en de vijf waterschappen, die elk 500.000 euro bijdragen.
Zij willen in Dordrecht PHBV gaan produceren, een volledig afbreekbaar en duurzaam bioplastic. Dat wordt met behulp van bacteriën gemaakt uit organische afvalstromen, zoals zuiveringsslib, industrieel afvalwater en voedselresten.
Pilotproject
Met het prijswinnende pilotproject PHARIO, dat in 2016 draaide op de rioolwaterzuivering Bath van waterschap Brabantse Delta, is bewezen dat het lukt om PHBV uit afvalwater te produceren. "Voor de markt bleek het echter nog iets te vroeg", aldus Korving. "Er zijn wel verschillende afnemers die het product op eigen kosten wil testen, maar ze willen nog niet investeren in de productie."
De proeffabriek in Dordrecht moet het materiaal voor die testen gaan leveren. De schaal is vijftig maal groter dan die in de pilot, waardoor het mogelijk wordt om batches van circa 100 kilo te leveren.
Daarvoor wordt de ervaring uit het PHARIO-project gecombineerd met de kennis van Paques, dat samen met de TU Delft een technologie ontwikkelde om PHBV ook uit industrieel afvalwater te halen. Verder doen kenniscentra STOWA en Wetsus mee en zijn naast waterschap Brabantse Delta de waterschappen De Dommel, Hollandse Delta, Scheldestromen en Wetterskip Fryslân aangehaakt.
Bacteriën
De proeffabriek, die naar verwachting eind 2021 wordt geopend, komt naast de slibverwerkingsinstallatie van HVC in Dordrecht te staan. Vetzuurrijke stromen worden gebruikt voor de voeding van de bacteriën in het slib die het bioplastic ‘produceren’. Zij slaan deze vetzuren op als PHBV, een natuurlijk polyester. Dit kan er als een poeder uitgehaald worden en gebruikt worden voor verschillende toepassingen.
PHBV is goed bruikbaar in de land- en tuinbouw. In de proeffabriek worden bijvoorbeeld biologisch afbreekbare potjes voor de agrarische sector getest. Daarmee is het niet meer nodig de gewassen tijdens de kweek om te potten. "En denk aan bijvoorbeeld coatings voor kunstmest en zaden", aldus Korving.
Een andere toepassing is zogeheten zelfhelend beton, waarbij scheurtjes vanzelf weer worden gedicht.
MEER INFORMATIE
Nieuwsbericht Brabantse Delta
H2O-bericht: Nieuw project voor ontwikkelen bioplastics uit afvalwater
H2O-bericht: PHARIO wint verkiezing ‘Water Innovator of the Year’
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.