De eerste plasticvangunit van The Ocean Cleanup functioneert nog niet. Het systeem vangt weliswaar plastic, maar houdt het niet vast. Er wordt gezocht naar oorzaak en oplossing.
The Ocean Cleanup stuurde in september de eerste plasticvanger 001 onder de naam Wilson de Grote Oceaan op. De drijvende constructie, een buis van zeshonderd meter lang met daaronder een doek van drie meter diep, is naar de Great Pacific Garbage Patch gesleept om plastic te vangen. Medio oktober is de unit daar aangekomen.
Sindsdien wordt gemonitord hoe het systeem werkt. Afgezien van 2 ton aan 'spooknetten' is er door het systeem geen plastic verzameld. De kunststofmaterialen komen wel het systeem binnen, maar kunnen slechts een paar dagen worden vastgehouden. Ruim te kort om het afval te kunnen ‘oogsten’.
Niet snel genoeg
Het probleem wordt onderzocht, zo laat The Ocean Cleanup van Boyan Slat weten. "De meest waarschijnlijke reden is dat het systeem niet snel genoeg beweegt", zegt Lonneke Holierhoek, chief operating officer tegen Forbes. "Het systeem moet sneller bewegen dan het plastic anders wordt het niet vastgehouden."
Volgens de coo zoeken engineering- en technologieteams naar oplossingen. Holierhoek verwacht niet dat de problemen met het eerste systeem van invloed zullen zijn op de geplande tewaterlating van de volgende unit, systeem 002. Die moet begin 2020 in het water liggen.
Uiteindelijk wil The Ocean Cleanup 60 zuiveringssystemen in de Great Pacific Garbage Patch actief hebben, zodat in 2040 90 procent van het plastic is verwijderd.
Beta-versie
Holierhoek zegt dat het teleurstellend is dat het systeem niet werkt zoals verwacht op basis van de modellen en de tests. Maar aan de andere kant is het systeem te water gelaten als een zogeheten beta-versie, wat impliceert dat de werking in de praktijk nog verbeterd moet worden.
Tijdens de eerste maand op de oceaan zijn er geen waarnemingen gedaan die duiden op een negatieve impact op het zeeleven, aldus Holierhoek. Dat is volgens haar ook een vereiste om te kunnen spreken over een succesvol ontwerp.
MEER INFORMATIE
Veel meer plastic in oceaan dan verwacht
Ook plastic in flessenwater
Boyan Slat: 'Het wordt een spannende zomer'
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.