secundair logo knw 1

De Lekdijk en een sluis bij Vreeswijk (gemeente Nieuwegein) I foto: HDSR

Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR) wil drie partijen inschakelen voor de versterking van de Lekdijk: Mourik Infra, Van Oord Nederland en het Lek ensemble (Heijmans Infra, GMB Civiel en de Vries & van de Wiel). Zij gaan samenwerken volgens de formule van innovatiepartnerschap. Het streven is om de dijkversterking emissieloos uit te voeren.

Het project heet Sterke Lekdijk en maakt onderdeel uit van het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP). De dijk langs de Lek beschermt al negenhonderd jaar een groot deel van Midden- en West-Nederland. De primaire kering voldoet niet meer aan de nieuwe veiligheidsnormen in de Waterwet en wordt tussen Amerongen en Schoonhoven over een lengte van 55 kilometer versterkt.

Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden heeft de opdracht voorlopig gegund aan Mourik Infra, Van Oord Nederland en het Lek ensemble, een combinatie van Heijmans Infra, GMB Civiel en de Vries & van de Wiel. Het gaat om de gehele dijkversterking: zowel planuitwerking als realisatie. Die is opgeknipt in zes deelprojecten (zie de kaart onderaan). De partijen zijn gekozen na een Europese aanbestedingsprocedure. Als er geen bezwaar komt van een van de andere inschrijvers, wordt de gunning definitief en gaan het waterschap en de bedrijven vanaf augustus samen aan de slag.

Innovatieve oplossingen
HDSR streeft ernaar dat de dijk goed wordt ingepast in het landschap en de omgeving en waar mogelijk kansen voor natuur, recreatie, cultuurhistorie en mobiliteit worden benut. Daarvoor zijn innovatieve oplossingen nodig. Om dat te stimuleren koos het waterschap voor de Europese aanbestedingsvorm van innovatiepartnerschap. “Hiermee willen wij innovatie verder helpen”, zegt communicatieadviseur Marc Wessels van HDSR. “Met innovatiepartnerschap kunnen we innovatieve oplossingen voor dijkversterkingen die op pilotschaal beschikbaar zijn, nu op grote schaal inzetten.”

Waldo MolendijkWaldo Molendijk

Bij het project Sterke Lekdijk gaat het om innovaties uit de projectoverstijgende verkenningen (POV’s) Macrostabiliteit en Piping van het HWBP. “Wij streven niet naar nieuwe pilots”, vertelt Waldo Molendijk, contractmanager van HDSR bij het project Sterke Lekdijk en verantwoordelijk voor de aanbesteding. “Wij richten ons specifiek op succesvolle innovaties in bestaande pilots, zoals barrières van grof zand en kunststof filterschermen. Die willen we verder brengen tot echt doorontwikkelde technieken. We hebben daarom de deelnemers aan de aanbesteding de vraag gesteld: bij welke innovaties binnen de POV’s zien jullie kans deze verder te ontwikkelen en een goede rekenmethode te krijgen, zodat de techniek aantoonbaar veilig en beheerbaar is?”

Streven naar nul emissie
Duurzaamheid was een belangrijk aspect bij de aanbesteding. Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden daagde de marktpartijen uit om de dijkversterking uit te voeren, zonder bij te dragen aan de uitstoot van broeikasgassen. Deze ambitie gaat verder dan materieelbewegingen en transport tot het strikt noodzakelijke te beperken, licht Molendijk toe. “Onze ambitie is om de Lekdijk emissieloos te versterken. Er is behoefte aan een transitie bij het materieel dat buiten bij werkzaamheden wordt ingezet.”

Volgens Molendijk zien de aanbieders hiervoor goede mogelijkheden. “Zij vinden de omvang van ons project en de samenwerking daarbij interessant om erin te investeren. Een van de winnaars heeft recent al een emissieloos netwerk opgebouwd, waarbij de hele keten in kaart is gebracht.”

Aan de slag bij deelprojecten
De drie innovatiepartners gaan ieder aan de slag bij een van de zes deelprojecten: Mourik Infra bij Salmsteke, Van Oord Nederland bij Culemborgse Veer – Beatrixsluis en het Lek ensemble bij Wijk bij Duurstede – Amerongen. De uitvoeringswerkzaamheden beginnen in 2021 bij Salmsteke. Daarna volgen de andere deelprojecten elkaar op. De planning is dat de dijkversterkingsoperatie in 2029 wordt afgerond.

 'Er komt ook proces- en sociale innovatie bij kijken'

Wessels licht de aanpak toe: “Partijen die bij de eerste deelprojecten hun ambities waarmaken, mogen door naar een volgend deelproject. Daardoor is het voor hen de moeite waard om te investeren in het doorontwikkelen van innovaties. En ontstaat er een langjarige samenwerking tussen innovatiepartners en waterschap. Alleen als een van de partners echt niet waarmaakt wat die zegt, nemen we tussentijds afscheid.”

Niet alleen technische innovatie
Leren van elkaar staat volgens Wessels tijdens het project voorop. “Wij vragen de aannemers onderling en met ons samen te werken. Dat is uniek. We willen toe naar een samenwerking waarin we met elkaar echt één team vormen. We trekken samen op en dragen allemaal verantwoordelijkheid om het project tot een succes te maken. Hiernaar zoekt de markt ook, maar het gebeurt in de praktijk nog weinig.”

Het gaat dus niet alleen om technische innovatie, voegt Molendijk eraan toe. “Er komt tevens proces- en sociale innovatie bij kijken. Bij het innovatiepartnerschap is ook onze eigen beheerorganisatie keihard nodig. We zullen de komende jaren met elkaar ontdekken hoe de gezamenlijke verantwoordelijkheid het beste lukt.”

Financiële risico’s beperkt
Innovatiepartnerschap betekent een andere manier van financieren. HDSR werkt met een open begroting, met een eerlijke prijs als uitgangspunt. “Na het uitwerken van een innovatie bepalen we met elkaar wat daarvoor een realistische prijs is”, legt Molendijk uit. “Op deze manier worden financiële risico’s zo klein mogelijk gehouden en ook niet eenzijdig bij de aannemer neergelegd. Wij verdienen zelf het meeste aan een project dat soepel loopt. Dit willen we hiermee bereiken.”

Molendijk merkt tot slot op dat de markt enthousiast heeft gereageerd op de aanbestedingsvorm van innovatiepartnerschap. “Een dik compliment voor de zes inschrijvers bij de tender. Hun aanbiedingen waren van zeer hoge kwaliteit. Het was een spannende wedstrijd. De marktpartijen hebben het goed opgepakt en dat geeft vertrouwen voor de toekomst.”

 

Deelprojecten Sterke LekdijkDe zes deelprojecten in kaart gebracht I Beeld: HDSR

 

MEER INFORMATIE
Bericht HDSR over voorlopige gunning
Projectsite Sterke Lekdijk
Video over innovatiepartnerschap bij Lekdijk
H2O-bericht over betrokkenheid omgeving
H2O-premium over een nieuwe fase in het HWBP: focus nu op integrale dijkversterking
Innovaties POV Macrostabiliteit
Innovaties POV Piping
Emissieloos Netwerk Infra 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

@Almer BolmanEens Almer, de laatste twee kalenderjaren waren uitzonderlijk, extreem nat. En enkele jaren daarvoor extreem droog. Het lijkt er echter op dat wateroverlast eerder een reden is om in actie te komen dan droogte. De flanken van de Veluwe (en de beken aldaar) reageren zeer snel op natte en droge perioden omdat -zoals je weet - de reservoircoëfficiënt daar gering is. Daarom is mijn plan om juist niet op de flanken - dat heeft geen zin - maar op de hoge delen (daar is de genoemde coëfficiënt groot en de grondwaterstand diep) de grondwateraanvulling te vergroten, ofwel door vermindering van de verdamping ofwel door gecontroleerde (!) infiltratie van perfect voorgezuiverd rivierwater. Het doel is te bereiken dat beken en sprengen weer hóger op het massief ontspringen en langer water voeren. Dat zal een enorme boost geven aan natuur en biodiversiteit. Het kwelwater naar de beken is overigens geen infiltratiewater, het is en blijft geïnfiltreerd regenwater. Als we in hoge delen van de Veluwe water infiltreren, kiest dat een diepe, uitermate lange, langzame weg naar de randen van de Veluwe waar het pas na eeuwen - misschien zelfs millennia - opkwelt.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.

Willen jullie eens kijken of een EU commissaris voor water niet een goed plan zou zijn. Dan komt er een structurele aanpak in Europa en kan het economische plaatje ook beter ingepast worden. Vooruit kijken is slimmer en gunstiger.
Met alle respect, maar ik kan me weer niet aan de indruk onttrekken dat hier oneigenlijk "behoud" van...ja van wat...? een heel belangrijke rol speelt vanuit oa. Rijkswaterstaat. Nogmaals kijkend naar het totale project van Ir. Lely en de doordachte gevolgen van eea. moeten we dit derde grote inpolder traject gewoon oppakken om meer balans te verkrijgen in alles. En no1, meer woningbouw ruimte wordt er in een klap mee opgelost! Anders mag men aan inpoldering Dogeland gaan denken in de Noordzee..., want we moeten hoe dan ook meer land erbij krijgen om alle problemen op te lossen.  
Is het niet van-den-zotten-in-het-kwadraat dat de rechterlijke macht de overheid moet veroordelen tot het naleven van de door haar zelf gemaakte wetgeving?
"En zij vreesden met groote vreeze!"  staat er in de Bijbel. Wat een negatief stukje. De rechter heeft een dwangsom opgelegd voor 2030. Minister Wiersma heeft nog even de tijd om met een oplossing te komen.