secundair logo knw 1

Er is veel activiteit op de Noordzee | Illustratie Stichting De Noordzee

Het is al druk op de Noordzee en het wordt de komende jaren nog drukker door de grootschalige bouw van windparken op zee. Stichting De Noordzee voorziet een botsing tussen het beschermen van de natuur en het halen van de klimaatdoelen.

Volgens de stichting ontbreekt er nog veel kennis over de ecologische risico’s van de grootschalige uitrol van windparken op zee, vooral in combinatie met andere ‘drukfactoren’ zoals olie en gas, scheepvaart, zandwinning en visserij. "Het risico wordt steeds groter dat de ambitie voor wind op zee niet meer zal passen binnen de ecologische draagkracht van de Noordzee", concludeert de natuurorganisatie in een vandaag verschenen onderzoeksrapport.

Om de klimaatdoelen van het Akkoord van Parijs te halen, worden de komende jaren veel windparken gebouwd in de Noordzee. De Nederlandse overheid zet onder andere in op wind op zee om in 2030 een CO2-reductie van 55 procent ten opzichte van 1990 te behalen. Op dit moment hebben de windparken in de Nederlandse Noordzee een capaciteit van 2,5 gigawatt, rond 2030 moet dit circa 21,5 gigawatt zijn.

Het komende jaar wordt al beleid gemaakt om de uitrol van wind op zee na 2030 nog verder op te schalen, terwijl veel ecologische onderzoeken nog moeten opstarten en de resultaten dus niet kunnen worden meegenomen, aldus het rapport.

Noordzeeakkoord
De onderzoekers benadrukken dat er voor de onderwaternatuur ook voordelen zitten aan windparken op zee. Zo is er relatief meer rust en ruimte voor de natuur door een verbod op bodemberoerende visserij binnen windparken. Daarnaast worden Nederlandse windparken niet gebouwd in de ecologisch meest waardevolle gebieden, waardoor de natuur zich daar beter kan ontwikkelen.

Tegelijk zijn er ecologische risico’s, zoals habitatverlies, aanvaringen en onderwatergeluid, waarschuwen ze. Voor een aantal daarvan heeft de overheid reeds maatregelen genomen. Er zijn bijvoorbeeld wettelijk grenzen gesteld aan heigeluid en de wieken draaien bij massale vogeltrek in principe langzamer.

Dankzij het vorig jaar gesloten Noordzeeakkoord zet de overheid een grootschalig ecologisch monitorings- en onderzoeksprogramma op. Het doel daarvan is kennis te ontwikkelen die ervoor moet zorgen dat het gebruik van de steeds drukker wordende Noordzee binnen de ecologische draagkracht blijft.

Aanbevelingen
Dat stelt de stichting echter nog niet gerust. "Sommige risico’s, zoals effecten op wind, stroming en gelaagdheid van het water, kunnen pas goed worden onderzocht tijdens de opschaling van wind op zee. Daardoor wordt de kans steeds groter dat straks simpelweg onbekend is of de uitrol van wind op zee nog past binnen de ecologische grenzen van de Noordzee", verklaart woordvoerder Ewout van Galen in een toelichting.

De onderzoekers doen daarom enkele aanbevelingen. De eerste is om waardevolle Noordzeenatuurgebieden zo snel mogelijk te beschermen. Daarnaast moet het onderzoek naar de ecologische risico’s worden versneld en vergroot. Verdere opschaling van wind op zee na 2030 moet worden uitgesteld tot duidelijk is hoe die verantwoord kan plaatsvinden. "Alleen zo kunnen we én de klimaatverandering tegengaan én de Noordzeenatuur beschermen."

 

MEER INFORMATIE
Onderzoeksrapport ‘Rol wind op zee uit met oog voor de natuur’
Toelichting Stichting De Noordzee
H2O-bericht: Passen en meten in onderhandelaarsakkoord voor Noordzee
H2O-bericht: Windmolens op zee beïnvloeden ook ecosysteem

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.
Het zou me niet verbazen als ze me een keer komen halen omdat ik de verkeerde dingen beweer  - volgens de VLOEK van ZEE en MAAN en Jan Willem Boehmer..auteur Jongedijk Bijv.  op pag 5 over “Het ophogen van dijken (€15mln/km over 800 km vlgs HWBP) vergroot alleen maar het gevaar: Hoe hoger de dijk hoe groter het aantal slachtoffers”. Voor het uitdiepen van vaarwegen (meer Ruimte voor de Rivier) geldt hetzelfde: Hoe groter, (dieper én breder) de badkuip hoe groter het overstromings gevaar en hoe groter ook hierbij het aantal slachtoffers”. Ik vrees dat ik daarmee het gezag erger heb geïrriteerd dan Zwagerman deed met haar verkeerde opmerking over “de kerf”. Ik heb nooit gedacht dat het zou gebeuren: Nou zijn we klaar met je”
Even terug denken in de tijd: waarvoor waren dijken ook al weer uitgevonden? Dat was -vroeger- om ons tegen het water te beschermen. Nu gaan we buitendijks bouwen, dus is de vraag:  is dat water dan weg? Nee, dat moet juist nog komen , en,  als dat echt komt -misschien pas volgende eeuw- dan helpt dat dijkje toch ook niet meer, alle inspanningen van dijkversterkingen ten spijt.
Een goede actie van de UvW. Logisch zou nu ook zijn om een vergelijkbare brief naar de regering te sturen ten aanzien van het verbieden van bestrijdingsmiddelen en te veel aan mest.