REDstack, producent van elektromembraanstacks, heeft een financiële injectie gekregen van een groep investeerders om de productie en de introductie van de stacks in de markt te versnellen. Om welk investeringsbedrag het gaat, willen de betrokken partijen niet bekend maken.
De investeerders, waaronder Pure Terra Ventures, NOM en Easter Technology, verklaren in een persbericht dat ze veel potentie zien in de ‘gepatenteerde en geavanceerde ElectroMembrane Stack-technologie’ van REDstack.
“Sinds de oorspronkelijke EDR-stack, die zo’n 50 jaar geleden werd ontworpen, heeft de industrie gewacht op een doorbraak in ElectroDialyse-technologie. REDstack levert deze doorbraak met zijn innovatieve ontwerp dat zorgt voor een extreme vermindering van energieverbruik, verlenging van de levensduur van membranen, verminderd van onderhoud en 100 procent lekvrije werking”, verklaart Nic Pannekeet, partner bij PureTerra Ventures.
De regionale ontwikkelingsmaatschappij NOM ziet in REDstack, waarvan oprichter Pieter Hack en W&F Technologies nog ‘de leidende aandeelhouders’ zijn, een innovatief bedrijf dat de regionale economie versterkt en zo bijdraagt aan de duurzame groei in Noord-Nederland.
De scale-up die is vooruitgekomen uit het onderzoeksprogramma van Wetsus, het Europese kenniscentrum voor duurzame watertechnologie in Leeuwarden, produceert in Heerenveen de elektromembraanstacks. Deze stacks zijn vloeistofdichte en volledig gesloten modules en kunnen worden gebruikt voor verschillende toepassingen, zoals het vastleggen van CO2, terugwinning van stikstof en ontzilten van brak (proces)water.
Minimaal 500 stacks
REDstack kan door de financiële injectie van de investeerders de productie van de stacks in Heerenveen gaan opvoeren van 1 naar 10 per week, vertelt ceo Paula Gonzalez van REDstack. De productie is volledig geautomatiseerd, waardoor bij de verwachte afzetgroei makkelijk kan worden opgeschaald, zegt de ceo. “We willen minimaal 500 stacks per jaar maken met 1 ploeg. Met geautomatiseerde productie kun je gemakkelijk beslissen om in 2 of 3 ploegen te werken indien nodig.”
Vooralsnog richt de scale-up zich op Europa om de stacks af te zetten, maar ook in de VS is belangstelling voor de elektromembraanstacks, vertelt Gonzalez. “Speciaal vanwege de CO2-afvang.” Ook in Canada is het bedrijf via het moederbedrijf Pure Water Group betrokken bij grote projecten gericht op vastleggen van CO2.
Het bedrijf heeft als strategie om bedrijven kennis te laten maken met de technologie in demoprojecten. Deze tests moeten uitmonden in opdrachten en afnames van de stacks in grote projecten. Gonzalez: “Onze timeline is dat we in mei 2026 de nieuwe productieopzet klaar hebben. Tot die tijd moeten we onze demoprojecten consolideren, zodat we contracten kunnen gaan tekenen.”
Papierfabrieken
In Europa ziet Gonzalez ook kansen voor het ontzilten van proceswater in industrie, zoals papierfabrieken. In Nederland heeft REDstack, vertelt Conzalez, goede resultaten behaald in een demoproject in Eerbeek. Deze papierfabriek staat evenwel op de nominatie om gesloten te worden, zodat hier geen vervolgorder in het vat zit. Maar de positieve test toonde wel aan dat de stacks in de papierindustrie het gebruikte proceswater zodanig kunnen ontzouten dat het weer geschikt kan worden gemaakt voor hergebruik in het productieproces; een circulaire toepassing waar de industrie naarstig naar op zoek is.
Deze groeiende behoefte aan hergebruik van (proces)water maar ook de almaar urgentere CO2-afvang, geven Gonzalez de overtuiging dat de vraag naar de elektromembraanstacks van REDstack snel zal gaan groeien.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.