Waterschap Limburg verleent Sitech Services een nieuwe waterwetvergunning voor de lozing van afvalwater van het Chemelot-terrein in Geleen. De vergunning, die een lange aanloop kende, is een stuk strenger dan de vorige.
Dat is volgens het waterschap nodig om de drinkwatervoorziening uit de Maas de komende jaren veilig te stellen. Op het Chemelot-terrein staan bijna zestig fabrieken, die via de beek Ur min of meer schadelijke stoffen in de Maas lozen.
In 2015 ging het mis met de chemische grondstof pyrazool. Een te hoge concentratie werd toen aangetroffen in het Maaswater, wat leidde tot een innamestop bij drie drinkwaterbedrijven. De stof bleek onvoldoende afgebroken te worden in de afvalwaterzuiveringsinstallatie van Sitech.
Na een jarenlange juridische strijd over de pyrazool-normering is deze stof is nu onder controle, zegt woordvoerder Fabienne Nijsten van Waterschap Limburg. In de nieuwe, zeer complexe vergunning worden nu voor meer dan zeshonderd stoffen afspraken gemaakt.
Zeventig zienswijzen
Medio vorig jaar diende Sitech Services, dat de zuiveringsinstallatie op het Chemelot-terrein exploiteert, hiervoor een aanvraag in, maar die was volgens het waterschap onvolledig. De lopende vergunning werd daarom met een jaar verlengd, tot 1 januari 2021.
In maart van dit jaar kwam Sitech met aanvullende informatie, op grond waarvan het dagelijks bestuur van Waterschap Limburg eind juli een ontwerpbesluit nam. Daarop werden zeventig zienswijzen ingediend van negentien organisaties, waaronder Sitech.
Volgens Nijsten zaten daar ook veel vragen tussen, die eenvoudig konden worden beantwoord. Het meest ingrijpend voor de bedrijven op het Chemelot-terrein is echter de gevraagde forse reductie van de stoffen ampa, kwik, melamine en vanadium. "Dat betekent dat er bijvoorbeeld andere installaties moeten komen. Zij willen daarvoor meer tijd."
Redelijke termijn
Een compromis was echter voor de drinkwaterbedrijven onbespreekbaar, aldus de woordvoerder. Het bestuur heeft daarom besloten de reductieadviezen van deskundigen van Rijkswaterstaat (immissietoets) en het RIVM (waterbezwaarlijkheid) en juristen over te nemen. Dat betekent dat de reductie gefaseerd, maar uiterlijk in 2027 gehaald moet worden.
"Aan die bezwaren zijn we dus niet tegemoetkomen. Maar we snappen dat het niet van vandaag op morgen gaat, dus we hebben een redelijke termijn gezocht", stelt Nijsten. "Per jaar moet een bepaald percentage gehaald worden."
De nieuwe vergunning, die een looptijd heeft van zeven jaar, wordt op 22 december gepubliceerd op de website van Waterschap Limburg.
MEER INFORMATIE
Nieuwsbericht Waterschap Limburg
H2O-bericht: Waterschap tevreden over nieuwe vergunningsaanvraag
H2O-bericht: Uitspraak RvS basis nieuwe vergunning
H2O-bericht: Bestuursrechter vonnist over pyrazool-norm
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.