Er zit weer schot in de moeizame procedure rond de lozingsvergunning voor het bedrijf Sitech Services, dat het afvalwater op industrieterrein Chemelot zuivert. Waterschap Limburg heeft een nieuwe aanvraag ontvankelijk verklaard en gaat aan de slag met een ontwerpbesluit.
Een eerdere aanvraag voor lozing op een zijtak van de Maas in juni 2019 was volgens het waterschap onvolledig, waardoor deze niet in behandeling kon worden genomen. Het verzocht Sitech daarop om aanvullende informatie. De huidige vergunning liep oorspronkelijk eind 2019 af, maar is met een jaar verlengd tot 1 januari 2021.
In 2015 ging het mis met de chemische grondstof pyrazool. Een te hoge concentratie werd toen aangetroffen in het Maaswater, wat leidde tot een innamestop bij drie drinkwaterbedrijven. De stof was afkomstig van chemiebedrijf AnQore op het Chemelot-terrein in Geleen en bleek onvoldoende afgebroken te worden in de afvalwaterzuiveringsinstallatie van Sitech.
Er volgde een jarenlange juridische strijd over de pyrazool-normering, die volgens Sitech te hoog en volgens de drinkwaterbedrijven te laag was. Afgelopen oktober oordeelde de Raad van State dat Waterschap Limburg de in 2016 opgelegde norm niet deugdelijk had gemotiveerd.
Meer dan 600 stoffen
De nieuwe vergunningsaanvraag betreft de zuivering van lozingswater van 54 bedrijven op het Chemelot-terrein met meer dan 600 afzonderlijke stoffen. Op 17 maart leverde Sitech daarvoor opnieuw een stapel documenten in bij het waterschap. Die zijn samen met de Regionale Uitvoeringsdienst en Rijkswaterstaat beoordeeld.
''Er is veel meer en ook veel gedetailleerdere informatie aangeleverd’’, constateert Waterschap Limburg tevreden. Dat verwacht dan ook in de tweede helft van juli een zogenaamd ontwerpbesluit ingevolge de Waterwet te kunnen publiceren.
De in eerste instantie ontbrekende informatie betreft onder andere de chemische en toxische eigenschappen van te lozen stoffen, verklaart woordvoerder Fabienne Nijsten van het waterschap. Ook misten de afweging over de toepassing van ‘best bestaande technieken’ om de lozing te minderen en de zogenaamde immissietoetsen, die aangeven of het oppervlaktewater de mate van verontreiniging van de lozing aan kan.
Volgens Faber zal de nieuwe vergunning in belangrijke mate verschillen van de huidige. ''Met name de afweging op individueel stofniveau gaat een veel beter beeld geven van de lozing.’’
Eerste in Nederland
De nieuwe aanvraag is de eerste in zijn soort in Nederland en mede daarom ingewikkeld, stelt woordvoerder Noelle Brouns van Sitech. ''Vanwege de landelijke eis om de kwaliteit van het water verder te verbeteren en de ontwikkeling van methodieken om stoffen te kunnen meten en analyseren. En het gaat om een complex terrein, met veel fabrieken en veel verschillende stoffen. Maar het doel is helder en wordt door alle betrokkenen ondersteund: schoner water in onze rivieren.’’
Op Chemelot zijn al de nodige verbeteringen gerealiseerd en er wordt ook naar gestreefd om de lozingen terug te dringen, verzekert Brouns. Nagedacht wordt over een gesloten systeem, zodat er helemaal geen lozingen in de Maas meer nodig zijn. ''Maar het is nog niet duidelijk of en wanneer dit haalbare kaart is.’’
MEER INFORMATIE
Nieuwsbericht Waterschap Limburg
Waterschap Limburg: uitspraak RvS basis nieuwe vergunning Sitech
Bestuursrechter vonnist over pyrazool-norm
Waterschap Limburg in beroep tegen versoepeling pyrazool-normering
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.