H2O
/Waternetwerk 
In het zoeken naar oplossingen tegen de zeespiegelstijging moeten we niet alleen ons vertrouwen vestigen op technische oplossingen van waterbouwers, maar ook luisteren naar en samenwerken met de Noordzee en de rivieren.
“Stel een polder beschikbaar voor een experimentele drijvende stad op het water. Op die manier kan Nederland innovatieve waterbouwkundige kennis opdoen.” Deze oproep doet architect Koen Olthuis in de H2O-podcast De toekomst van ons water. Olthuis, directeur en oprichter van het architectenbureau Waterstudio, doet zijn oproep aan deltacommissaris Co Verdaas.
Brabant Water – het drinkwaterbedrijf in Noord-Brabant – kiest niet voor de Maas maar voor de Oosterschelde in de zoektocht naar aanvullende drinkwaterbronnen voor de toekomst. Directeur Rob van Dongen vertelt in de H2O-podcast De Toekomst van Ons Water waarom.
De ontdekking van duizenden waterkelders onder woningen in de binnenstad van Amsterdam werpt een nieuw licht op de drinkwatervoorziening in de tijd voorafgaand aan het waterleidingnet.
Laten we de wateroverlast meer accepteren als een gegeven op plekken met een verhoogde kans op hoogwater. Dat bepleit professor Suzanne Hulscher, hoogleraar waterbouwkunde en waterbeheer, departement Civiele Techniek aan Universiteit Twente. Hulscher doet haar oproep in de H2O-podcast De Toekomst van ons Water.
Het programma Integraal Riviermanagement vermijdt pijnlijke keuzes, zoals het aanwijzen van toekomstige noodoverloopgebieden. “Het is pappen en aanmodderen in het zomerbed. Ik mis het binnendijkse denken.”
Het Waddenfonds investeert voor honderden miljoenen euro's in een duurzame ontwikkeling van het Waddengebied. Dat klimaatverandering roet in het eten kan gooien, daar wil directeur Gerben Huisman liever niet aan denken. “Het zou een verschrikking zijn als we dit kwijtraken. Dat gaat heel veel pijn doen.”
Rijkswaterstaat legt de loper uit voor natuurinclusieve boeren in de uiterwaarden. Hermen Vreugdenhil – directeur van het agrarisch Collectief Rivierenland – grijpt die kans met beide handen aan, vertelt hij in de H2O-podcast De toekomst van ons water. "We geven allerlei planten en vogels weer kansen."
In samenspraak met elkaar aan de slag om de verdroging te bestrijden, daar gelooft ecohydroloog Flip Witte niet meer in. Het polderen leidt volgens hem tot veel geklets en weinig daadkracht, vertelt hij in gesprek met Wim Eikelboom in de H2O-podcast ‘De Toekomst van ons Water’.
De invloed van klimaatverandering op de drinkwatervoorziening is sneller werkelijkheid geworden dan drinkwaterbedrijf Vitens heeft voorzien. Dat zegt Peter Salverda van Vitens in de podcast ‘De toekomst van ons water’.
“Rioolwaterzuiveringen zijn een schatkist van zoet water. Daar kun je meer mee dan nu gebeurt”, zegt Ton van Remmen, ceo van het waterzuiveringsbedrijf Van Remmen UV Technology in Wijhe. “Dan is het toch merkwaardig dat we bezig zijn met meer water uit de bodem pompen, omdat we een tekort hebben aan drinkwater?”
Maak van alle uiterwaarden tussen de dijken van de grote rivieren natuur. Dat is de oproep van het Wereld Natuur Fonds en ARK Natuurontwikkeling. Beide natuurorganisaties breken een lans voor meer riviernatuur met het oog op het overheidsprogramma Integraal Riviermanagement, waarin plannen worden gesmeed om alle rivieren weerbaarder te maken voor klimaatverandering. Bas Roels - rivierexpert bij het Wereld Natuur Fonds - geeft uitleg in de nieuwe aflevering van H2O Podcast ‘De toekomst van ons water’.
Algemene besturen van waterschappen zijn vaak te volgzaam en passief. Dat is één van de conclusies van de politicologen Hans Vollaard en Harmen Binnema nadat ze de 21 waterschappen in ons land langs de democratische meetlat legden.
In de nieuwe podcast ‘De toekomst van ons water’ laat H2O mensen aan het woord die het verschil maken in de waterwereld. In de eerste aflevering praat Wim Eikelboom met milieuwetenschapper en klimaatonderzoeker Marjolijn Haasnoot. Ze roept op tot meer leiderschap.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.